پرش به محتوا

إحکام الأحکام: شرح عمدة الأحکام: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۹: خط ۲۹:
'''إحكام الأحكام'''، شرح [[ابن دقیق‌ عید، محمد بن علی|تقی‌الدین بن دقیق‌العید]] (625-702ق) بر «[[عمدة الأحكام]]» [[مقدسی، عبدالغنی بن عبدالواحد|عبدالغنی مقدسی جماعیلی حنبلی]] (600ق) است. [[ابن‌اثیر، اسماعیل بن احمد|ابن اثیر]] که شاگرد [[ابن دقیق‌ عید، محمد بن علی|ابن دقیق‌العید]] بوده، درخواست املای شرح از استاد خود کرده است. تحقیق و تعلیقات کتاب به قلم [[احمد، محمد بن ریاض|محمد بن ریاض احمد]] است.
'''إحكام الأحكام'''، شرح [[ابن دقیق‌ عید، محمد بن علی|تقی‌الدین بن دقیق‌العید]] (625-702ق) بر «[[عمدة الأحكام]]» [[مقدسی، عبدالغنی بن عبدالواحد|عبدالغنی مقدسی جماعیلی حنبلی]] (600ق) است. [[ابن‌اثیر، اسماعیل بن احمد|ابن اثیر]] که شاگرد [[ابن دقیق‌ عید، محمد بن علی|ابن دقیق‌العید]] بوده، درخواست املای شرح از استاد خود کرده است. تحقیق و تعلیقات کتاب به قلم [[احمد، محمد بن ریاض|محمد بن ریاض احمد]] است.


[[ابن دقیق‌ عید، محمد بن علی|ابن دقیق‌العید]]، این شرح را بر شاگرد خود [[ابن‌اثیر، اسماعیل بن احمد|عمادالدین اسماعیل بن محمد بن اثیر حَلَبى]] املا کرده و [[ابن‌اثیر، اسماعیل بن احمد|ابن اثیر]] آن را جمع‌آورى کرده و «إحكام الأحكام في شرح أحاديث سيدالأنام(ص)» نامیده است. به تصریح نویسنده، وی کتاب را به درخواست تعدادی از دوستان در ارائه خلاصه‌ای از احادیث الاحکام [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]] و [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]]، نوشته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص17</ref>.
[[ابن دقیق‌ عید، محمد بن علی|ابن دقیق‌العید]]، این شرح را بر شاگرد خود [[ابن اثیر، اسماعیل بن احمد|عمادالدین اسماعیل بن محمد بن اثیر حَلَبى]] املا کرده و [[ابن اثیر، اسماعیل بن احمد|ابن اثیر]] آن را جمع‌آورى کرده و «إحكام الأحكام في شرح أحاديث سيدالأنام(ص)» نامیده است. به تصریح نویسنده، وی کتاب را به درخواست تعدادی از دوستان در ارائه خلاصه‌ای از احادیث الاحکام [[بخاری، محمد بن اسماعیل|بخاری]] و [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم]]، نوشته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص17</ref>.


شیوه نویسنده بدین‌ترتیب است که حدیث شریف را ذکر می‌کند، سپس به بیان الفاظ آن می‌پردازد و بر حکم فقهی مستفاد از آن تکیه می‌کند، سپس آرای علمای دیگر را بیان می‌نماید.
شیوه نویسنده بدین‌ترتیب است که حدیث شریف را ذکر می‌کند، سپس به بیان الفاظ آن می‌پردازد و بر حکم فقهی مستفاد از آن تکیه می‌کند، سپس آرای علمای دیگر را بیان می‌نماید.