شرح عبداللطيف عباسی بر حديقه سنايی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این شرح را می‌توان در مؤلفه‌های زیر، بررسی نمود:

# ساختار این شرح با سایر شروح متفاوت است و عباسی طبق دانسته‌های خود و میزان آشنایی که با سنایی و حدیقه داشته، برخی ابیات را شرح داده است. در بعضی ابیات، فقط یکی دو لغت را معنی نموده است و اذعان داشته که محتاج به تشریح نیست. در بعضی موارد نیز یک بیت را مفصل و از روایاتی گوناگون با احتمالاتی که در اثر قرائت‌های متفاوت یک بیت ممکن است به ذهن برسد، توضیح داده است.

# لغات حدیقه را معمولا از کتاب «لطایف اللغات» که اثر دیگر مؤلف بوده است، نقل کرده که در متن با علامت «لط» و «لطا» مشخص است.

# عناصر لهجه‌ای و زبانی در نثر عباسی مشاهده می‌شود؛ مثلا در ارجاع آیات قرآنی، از عبارت سی‌پاره استفاده نموده، آیات را به آیه آغاز هر جزو قرآن ارجاع می‌دهد.

# ازآنجاکه عباسی بر مثنوی مولوی نیز شرح نوشته، اشراف خوبی نسبت به هر دو اثر دارد و در مقایسه حدیقه و مثنوی گفته است: «میانه این دو کتاب عموم و خصوص مطلق توان قرار داد که مثنوی اعم مطلق باشد و حدیقه اخص؛ چه آنچه در حدیقه هست، در مثنوی به شرح و بسط تمام یافته می‌شود... پس حدیقه را به‌منزله متن و مثنوی را به‌مثابه شرح گوییم هم می‌سزد و اگر گوییم طرف قال و رتبه شعری حدیقه رجحان دارد و جانب حال مثنوی اقوی است، هم خالی از جرئتی و جسارتی نیست»<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، صفحه پنجاه‌وهفت - پنجاه وهشت</ref>.