مكتوبات (گیسودراز چشتی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''مکتوبات'''، مجموعه نامه‌هایی است از صدرالدین ابوالفتح سید محمد بن یوسف حسینی گیسودراز چشتی (متوفی 825ق)، درباره سیر و سلوک، همراه با توصیه‌های دینی و اجتماعی، به مریدان، دوستان یا امرای عصر خود که با تصحیح مولوی حافظ سید عطا حسین صاحب، منتشر شده است.

اثر حاضر، مهم‌ترین اثر گیسودراز است که آرا و نظریات وی در مسائل فقهی، کلام، فلسفه و... در آن متجلی است. این کتاب، 536 مکتوب دارد و به زبان فارسی، نگاشته شده است. وی در این کتاب، بیشتر منتقد وحدت وجود است تا بنیان‌گذار وحدت شهود...<ref>ر.ک: ابویی مهریزی، نازیلا و دیگران، ص166</ref>.

بی‌تردید گیسودراز در مکتوبات خود از منابعی بهره جسته ‌است که شناخت آن‌ها از یک‌ سو، آبشخورهای فکری گیسودراز را بر ما آشکار می‌سازد و از سوی دیگر، آثار مورد توجه بزرگان چشتیه را در آن روزگار معرفی می‌کند. در این مکتوبات، نامه‌ای وجود دارد که از هفت‌نامه که در مکتوبات صدی شرف‌الدین منیری (661 ؟ - 782ق) آمده، اقتباس شده ‌است. با مطالعه و بررسی کتاب، می‌توان دریافت که این مکتوب، ترکیبی از نامه‌های دوازدهم، چهارم، دوم، پانزدهم، نوزدهم، دهم و شانزدهم از مکتوبات صدی است و می‌توان این احتمال را داد که گیسودراز به ‌سبب منطقه مشترک زیست آنان و نیز هم‌زمانی با شرف‌الدین منیری و مطالعه مکتوبات صدی، هفت مکتوب شیخ منیری را با نقل مستقیم و نیز افزوده‌هایی از خویش درهم آمیخته و به‌ نام خود به یکی از مریدانش ارسال کرده ‌‌است. ازاین‌رو می‌توان مکتوبات صدی را از جمله منابع مکتوبات گیسودراز دانست که این پیر چشتی بدون ذکر نام از آن بهره برده ‌است. افزون بر اینکه این تأثّر را می‌توان دلیلی بر شهرت مکتوبات صدی اندکی پس از تألیف آن بشمار آورد<ref>ر.ک: خاتمی، محمدصادق؛ ساکت، سامان</ref>.