سلیمی جرونی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''جرونی سلیمی''' (حدود 820 - زنده در 880ق) از شاعران مثنوی‌سرای قرن نهم هجری، از پیروان [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی گنجوی]] و سراینده مثنوی «[[مثنوی شیرین و فرهاد|شیرین و فرهاد]]» است.

سلیمی، یکی از گویندگان قرن نهم هجری و از پیروان نظامی است که در بندر جرون (بندر عباس) می‌زیسته است. به‌‌رغم تلاش‌های انجام شده، رد پایی از تاریخ ولادت و ایام طفولیت و نوجوانی و به‌طور کلی‌، از زندگی وی به‌دست نیامد و تنها منبع موجود برای یافتن گوشه‌هایی از شرح حال شاعر، مثنوی عاشقانه «[[مثنوی شیرین و فرهاد|شیرین و فرهاد]]» است<ref>امیدی، ایوب؛ کمالی نهاد، علی‌اکبر، ص355</ref>.

سرودن شیرین و فرهاد، هم‌زمان با میان‌سالی شاعر بوده و در این منظومه، به شصت سالگی خود که از قضا در آن روزها در شیراز به‌سر می‌برد، اشاره نموده است. بنابراین، با در نظر گرفتن تاریخ (٨٨٠ق)، می‌توان ولادت شاعر را در حدود سال ٨٢٠ق فرض نمود.

از اشارات سلیمی، چنین برمی‌آید که در ابتدا، در قالب‌های غزل، قطعه و گاهی قصیده طبع‌آزمایی کرده، اما در سی سالگی، پس از دیدار و تشویق مولا همام‌الدین، به مثنوی‌سرایی روی آورده است و به پیروی از «[[مخزن الاسرار]]» [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]]، سرودن «منبع الاطوار» را آغاز کرده است. از این مثنوی، اکنون جز اسمی که چندبار در منظومه «شیرین و فرهاد» تکرار شده، اثری نمانده است.

روی‌هم‌رفته، زبان ساده و بی‌پیرایه، نداشتن گره‌های زبانی و معنوی و ترکیبات پیچیده و مصنوع و کاربرد پاره‌ای واژگان محلی، از مشخصه‌های شعر سلیمی است<ref>همان</ref>.

<references />

[[:noormags:1992468|امیدی، ایوب؛ کمالی نهاد، علی‌اکبر، «نگاهی به ترفند ایهام در مثنوی شیرین و فرهاد سلیمی جرونی»، پژوهش‌های دستوری و بلاغی، بهار و تابستان 1401، شماره 21]].

{{وابسته‌ها}}

[[‏مثنوی شیرین و فرهاد]]