پرش به محتوا

نگارش و ویرایش متون سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURنگارش و ویرایش متون سیاسیJ1.jpg | عنوان =نگارش و ویرایش متون سیاسی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = زرگر، ابراهیم (نویسنده) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =سمت | مکان نشر =تهران | سال نشر =13...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''نگارش و ویرایش متون سیاسی''' تألیف ابراهیم زرگر؛ نگارش و ویرایش متون سیاسی، یک درس میان‌رشته‌ای است و در مناطق مرزی علوم سیاسی و ادبیات فارسی قرار دارد. ویراستاری در علوم سیاسی، کاربرد یافته‌های ویراستاری محض و ادبی در متون سیاسی است.
'''نگارش و ویرایش متون سیاسی''' تألیف [[زرگر، ابراهیم|ابراهیم زرگر]]؛ نگارش و ویرایش متون سیاسی، یک درس میان‌رشته‌ای است و در مناطق مرزی علوم سیاسی و ادبیات فارسی قرار دارد. ویراستاری در علوم سیاسی، کاربرد یافته‌های ویراستاری محض و ادبی در متون سیاسی است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۲: خط ۴۲:


فصل اول کتاب دربارۀ فلسفۀ وجودی این درس نوبنیاد و اهمیت آن در مهارت‌افزایی و چیستی ادب سیاسی و تعامل آن با تحولات سیاسی و ویراستاری در سیاست و زبان دیپلماتیک سخن می‌گوید و وجه غالب آن سیاسی است. فصل دوم و سوم دربارۀ شیوۀ خط و املای فارسی درست کلمات و واژه‌های متشابه و نیز مواردی چون کاربرد نادرست فعل، حرف و جمله بحث می‌کند و تا حدودی با مثال‌های سیاسی، «علوم سیاسی‌سازی» شده است. در واقع در فصل دوم مباحث صرفی واژگان و در فصل سوم مباحث نحوی و دستور زبان بررسی شده است. در فصل چهارم به پاراگراف‌نویسی، ویرایش عنوان و گزارش سیاستی و در فصل پنجم به بررسی مصداق واژه‌های سیاسی پرداخته شده است. بنابراین فصل‌های اول، چهارم و پنجم با وجه غالب سیاسی و فصل دوم و سوم با وجه غالب ادبیات فارسی تدوین شده است. با این همه نویسنده کوشیده تا در همین دو فصل دوم و سوم هم در ظرف ادب فارسی، مظروف سیاسی بریزد و تا حد امکان شواهد و مثال‌های سیاسی برای موضوعات بیاورد.<ref> [https://literaturelib.com/books/5099 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
فصل اول کتاب دربارۀ فلسفۀ وجودی این درس نوبنیاد و اهمیت آن در مهارت‌افزایی و چیستی ادب سیاسی و تعامل آن با تحولات سیاسی و ویراستاری در سیاست و زبان دیپلماتیک سخن می‌گوید و وجه غالب آن سیاسی است. فصل دوم و سوم دربارۀ شیوۀ خط و املای فارسی درست کلمات و واژه‌های متشابه و نیز مواردی چون کاربرد نادرست فعل، حرف و جمله بحث می‌کند و تا حدودی با مثال‌های سیاسی، «علوم سیاسی‌سازی» شده است. در واقع در فصل دوم مباحث صرفی واژگان و در فصل سوم مباحث نحوی و دستور زبان بررسی شده است. در فصل چهارم به پاراگراف‌نویسی، ویرایش عنوان و گزارش سیاستی و در فصل پنجم به بررسی مصداق واژه‌های سیاسی پرداخته شده است. بنابراین فصل‌های اول، چهارم و پنجم با وجه غالب سیاسی و فصل دوم و سوم با وجه غالب ادبیات فارسی تدوین شده است. با این همه نویسنده کوشیده تا در همین دو فصل دوم و سوم هم در ظرف ادب فارسی، مظروف سیاسی بریزد و تا حد امکان شواهد و مثال‌های سیاسی برای موضوعات بیاورد.<ref> [https://literaturelib.com/books/5099 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
==پانويس ==
==پانويس ==
<references />
<references />