عصاره خلقت درباره امام زمان علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

عصاره خلقت برگرفته از آثار نوشتارى و گفتارى آیت‌الله  جوادى آملى مى‌باشد.

اثر با ذكر فضائل و بركات نيمه شعبان آغاز مى‌شود و از امام محمدباقر(ع) نقل شده كه با فضيلت‌ترين شب بعد از ليالى القدر، شب نيمه شعبان است. در ادامه با استناد به آيات و احاديث به تبيين جايگاه امامت در مكتب تشيع كه آن را جزء اصول مذهب مى‌دانند؛ در حالى كه اهل سنّت آن را از فروع دين مى‌دانند، پرداخته مى‌شود. سپس به تبيين مساله خليفه الهى انسان و مقام وى مى‌پردازد. در ادامه با ذكر روايتى از رسول خدا(ص) كه فرموده: بهترين عمل امت من انتظار فرج و گشايش از جانب خداى سبحان است، وارد بحث انتظار، آثار انتظار و ابعاد مختلف آن مى‌شود. استاد با بهره‌گيرى از روايات، انسان عصر غيبت را به دو گونه منتظر واقعى و انسان گرفتار جاهليت و عدم شناخت تقسيم مى‌كند و با توجه به حديثى از [[امام صادق]](ع) كه به زراره فرمودند: «اگر آن زمان را درك كردى پيوسته اين دعا را بخوان: خدايا خودت را به من بشناسان كه اگر خودت را به من نشناسانى پيامبرت را نخواهم شناخت. خدايا پيامبرت را به من بشناسان كه اگر پيامبرت را به من نشناسانى، حجتت را نخواهم شناخت، خدايا حجتت را به من بشناسان كه اگر حجتت را به من نشناسانى از دين منحرف و گمراه خواهم شد.» به تبيين مفهوم معرفت و وظايف شيعه در عصر غيبت اشاره مى‌كند.استاد جوادى آملى در بحث از اصحاب خاص امام به اين نكته متذكر مى‌شوند كه در برخى از روايات آمده، ياران اوليه آن حضرت متشكل از سيصد و سيزده نفر هستند و انقلاب اسلامى و رهبرى آن به خوبى نشان داد كه مى‌توان با اين تعداد جهان را مسخر كرد. زيرا اگر يك نماينده حضرت چنين قدرتى دارد، بى ترديد امام زمان(ع) با اين تعداد مى‌تواند جهان را تحت رهبرى خود قرار دهد...ضرورت شناخت امام، منافع امام، غيبت، حكمت غيبت و اسرار نهانى آن از ديگر مباحث اين اثر است.