پرتوی از سیمای مهدویت در قرآن و حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد' به 'ابن خلدون، عبدالرحمن‌ بن‌ محمد'
جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ع' به 'ابن‌ ع')
جز (جایگزینی متن - 'ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد' به 'ابن خلدون، عبدالرحمن‌ بن‌ محمد')
خط ۴۵: خط ۴۵:
عده کثیرى از صحابه زمان پیامبر اکرم(ص) و تابعین، احادیث مربوط به امام زمان(عج) را نقل نموده‌اند که فصل ششم و هفتم به ذکر نام عدّه‌اى از آنان و منابع آن به طور کامل و دقیق به نقل از کتب شیعه و سنّى مى‌پردازد. از صحابه مى‌توان از [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، امام حسین(ع)، ام سلمه، [[ابن‌ عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، [[ابن مسعود، احمد بن علی|ابن مسعود]]، ابوهریره، و از تابعین ابراهیم بن علقمه، ابوصدیق ناجى، ابونضره، [[سلیم بن قیس هلالی|سلیم بن قیس]] هلالى و عبدالرحمن بن ابى لیلى نام برد.
عده کثیرى از صحابه زمان پیامبر اکرم(ص) و تابعین، احادیث مربوط به امام زمان(عج) را نقل نموده‌اند که فصل ششم و هفتم به ذکر نام عدّه‌اى از آنان و منابع آن به طور کامل و دقیق به نقل از کتب شیعه و سنّى مى‌پردازد. از صحابه مى‌توان از [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، امام حسین(ع)، ام سلمه، [[ابن‌ عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، [[ابن مسعود، احمد بن علی|ابن مسعود]]، ابوهریره، و از تابعین ابراهیم بن علقمه، ابوصدیق ناجى، ابونضره، [[سلیم بن قیس هلالی|سلیم بن قیس]] هلالى و عبدالرحمن بن ابى لیلى نام برد.


در فصل هشتم، مؤلف لیستى از دانشمندان اهل سنّت (249 نفر) که احادیث مربوط به امام زمان(ع) را در کتب خود نقل نموده‌اند، بیان مى‌کند این اطلاعات شامل نام صاحب اثر، سال تولد و فوت، نام اثر و آدرس دقیق احادیث و مکان چاپ اثر مى‌باشد. فصل نهم، نام عدّه‌اى از افراد که تمامى سعى و تلاش خود را در نفى و تحریف مسأله مهدویّت مبذول داشته‌اند، ذکر مى‌شود. که مى‌توان از گلدزیهر یهودى الاصل آلمانى، مارگلى یوت، دى، بى مک دانالد، دار مستتر، محبّ‌الدین خطیب، [[عنان، محمد عبدالله|محمد عبدالله عنان]]، [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء‌الدوله سمنانى]]، احمد امین و [[ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد|ابن خلدون]]، [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیّه]]، [[کسروی، احمد|احمد کسروى]]، شیخ محمد مردوخ و ناصرالدین صاحب‌الزمانى نام برد. فصل دهم، چهارده حدیث درخصوص مسأله غیبت صغرى و کبرى امام زمان(ع) از دیدگاه پیامبر(ص) و ائمه علیهم‌السلام بیان مى‌شود که براى امت اسلامى حجّتى قاطع بوده و کسى را قدرت بر انکار این دو غیبت بر امام زمان(ع) نیست. فصل یازدهم به بحث امکان تشرف در زمان غیبت کبرا خدمت امام زمان(ع) و بررسى توقیعى که از ناحیه آن حضرت براى آخرین نائب خاص صادر شده است، مى‌پردازد. مؤلف در فصل دوازدهم به معرّفى چهار نائب خاص امام زمان(ع) در دوران غیبت صغرى(255- 329ق) مى‌پردازد. و در پایان لیستى از اشخاصى که به عنوان وکیل امام(ع) بوده‌اند و آن‌ها واسطه بین مردم و وکیل مخصوص امام بوده‌اند، ذکر مى‌شود. فصل سیزدهم و چهاردهم، مؤلف فلسفه غیبت و انتظار را شرح مى‌دهد. محققّان و صاحب‌نظران علّت‌هایى؛ از جمله امتحان و آزمایش مردم، عدم آمادگى جهان جهت درک حضرت، تادیب مردم و اثبات ناتوانى بشردر اجراى عدالت براى فلسفه غیبت ذکر نموده‌اند. در فصل انتظار مباحث فضیلت انتظار، مفهوم انتظار و وظیفه منتظر مطرح مى‌شود. فصل پانزدهم، مؤلف بحث علائم و نشانه‌هاى ظهور امام زمان(ع) را مطرح و طى روایتى طولانى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] این نشانه‌ها را متذکر مى‌شوند.
در فصل هشتم، مؤلف لیستى از دانشمندان اهل سنّت (249 نفر) که احادیث مربوط به امام زمان(ع) را در کتب خود نقل نموده‌اند، بیان مى‌کند این اطلاعات شامل نام صاحب اثر، سال تولد و فوت، نام اثر و آدرس دقیق احادیث و مکان چاپ اثر مى‌باشد. فصل نهم، نام عدّه‌اى از افراد که تمامى سعى و تلاش خود را در نفى و تحریف مسأله مهدویّت مبذول داشته‌اند، ذکر مى‌شود. که مى‌توان از گلدزیهر یهودى الاصل آلمانى، مارگلى یوت، دى، بى مک دانالد، دار مستتر، محبّ‌الدین خطیب، [[عنان، محمد عبدالله|محمد عبدالله عنان]]، [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء‌الدوله سمنانى]]، احمد امین و [[ابن خلدون، عبدالرحمن‌ بن‌ محمد|ابن خلدون]]، [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیّه]]، [[کسروی، احمد|احمد کسروى]]، شیخ محمد مردوخ و ناصرالدین صاحب‌الزمانى نام برد. فصل دهم، چهارده حدیث درخصوص مسأله غیبت صغرى و کبرى امام زمان(ع) از دیدگاه پیامبر(ص) و ائمه علیهم‌السلام بیان مى‌شود که براى امت اسلامى حجّتى قاطع بوده و کسى را قدرت بر انکار این دو غیبت بر امام زمان(ع) نیست. فصل یازدهم به بحث امکان تشرف در زمان غیبت کبرا خدمت امام زمان(ع) و بررسى توقیعى که از ناحیه آن حضرت براى آخرین نائب خاص صادر شده است، مى‌پردازد. مؤلف در فصل دوازدهم به معرّفى چهار نائب خاص امام زمان(ع) در دوران غیبت صغرى(255- 329ق) مى‌پردازد. و در پایان لیستى از اشخاصى که به عنوان وکیل امام(ع) بوده‌اند و آن‌ها واسطه بین مردم و وکیل مخصوص امام بوده‌اند، ذکر مى‌شود. فصل سیزدهم و چهاردهم، مؤلف فلسفه غیبت و انتظار را شرح مى‌دهد. محققّان و صاحب‌نظران علّت‌هایى؛ از جمله امتحان و آزمایش مردم، عدم آمادگى جهان جهت درک حضرت، تادیب مردم و اثبات ناتوانى بشردر اجراى عدالت براى فلسفه غیبت ذکر نموده‌اند. در فصل انتظار مباحث فضیلت انتظار، مفهوم انتظار و وظیفه منتظر مطرح مى‌شود. فصل پانزدهم، مؤلف بحث علائم و نشانه‌هاى ظهور امام زمان(ع) را مطرح و طى روایتى طولانى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] این نشانه‌ها را متذکر مى‌شوند.


در فصول شانزدهم و هفدهم و هجدهم بحث رجعت از منظر قرآن کریم، احادیث معصومین(ع) و علماى شیعه مورد بررسى قرار مى‌گیرد. در فصل نوزدهم، مؤلف گوشه‌اى از سخنان گهربار امام زمان(ع) را جمع‌آورى نموده است.
در فصول شانزدهم و هفدهم و هجدهم بحث رجعت از منظر قرآن کریم، احادیث معصومین(ع) و علماى شیعه مورد بررسى قرار مى‌گیرد. در فصل نوزدهم، مؤلف گوشه‌اى از سخنان گهربار امام زمان(ع) را جمع‌آورى نموده است.