۱۹٬۶۵۹
ویرایش
به یاد ایرج افشار: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر =1400 | | سال نشر =1400 | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE154485AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ = | ||
| شابک =8ـ33ـ7706ـ622ـ978 | | شابک =8ـ33ـ7706ـ622ـ978 | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =154485 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
حسن انصاری در چهارمین نوشتار به اهمیت آثار دانشمند بزرگ حوزۀ خوارزم، عبدالسلام اندرسبانی از روی دستنویسهای کهن و بعضاً دیریاب پرداخته است. | حسن انصاری در چهارمین نوشتار به اهمیت آثار دانشمند بزرگ حوزۀ خوارزم، عبدالسلام اندرسبانی از روی دستنویسهای کهن و بعضاً دیریاب پرداخته است. | ||
در پنجمین نوشتار کتاب، یکی از منابع کهن بلاغت فارسی و ابیات نویافتهای از شاعران متقدم فارسیگوی در آن برای نخستین بار استخراج و منتشر شده است. وجود شمار زیادی شعر تازه از عنصری بلخی یکی از مهمترین وجوه این کشف به شمار میرود. همچنین نویسندۀ مقاله ابیاتی از غضایری رازی، دقیقی طوسی، عزالدین شروانی، عمنادی شهریانی و ... را به عنوان ابیات تازهیاب دیگر از این منبع عرضه نموده است. | در پنجمین نوشتار کتاب، یکی از منابع کهن بلاغت فارسی و ابیات نویافتهای از شاعران متقدم فارسیگوی در آن برای نخستین بار استخراج و منتشر شده است. وجود شمار زیادی شعر تازه از عنصری بلخی یکی از مهمترین وجوه این کشف به شمار میرود. همچنین نویسندۀ مقاله ابیاتی از غضایری رازی، دقیقی طوسی، عزالدین شروانی، عمنادی شهریانی و... را به عنوان ابیات تازهیاب دیگر از این منبع عرضه نموده است. | ||
در ششمین نوشتار این کتاب دستنویسی کهن از تاجالتراجم اسفراینی معرفی و بررسی شده است. این دستنیوس که مشتمل بر ابتدای سورۀ اعراف تا آیۀ 109 سورۀ کهف است، از حیث قدمت جزء کهنترین دستنویسهای متون فارسی و دارای ارزشهای فراوان است. | در ششمین نوشتار این کتاب دستنویسی کهن از تاجالتراجم اسفراینی معرفی و بررسی شده است. این دستنیوس که مشتمل بر ابتدای سورۀ اعراف تا آیۀ 109 سورۀ کهف است، از حیث قدمت جزء کهنترین دستنویسهای متون فارسی و دارای ارزشهای فراوان است. | ||