۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
دادستان دینی: جشننامه استاد دکتر محمود جعفری دهقی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۱
، ۱۸ اوت ۲۰۲۴بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دادِستان دینی: جشننامۀ استاد دکتر محمود جعفری دهقی''' تألیف گروهی از نویسندگان به کوشش امین | '''دادِستان دینی: جشننامۀ استاد دکتر محمود جعفری دهقی''' تألیف گروهی از نویسندگان به کوشش [[شایستهدوست، امین|امین شایستهدوست]]؛ این کتاب دربرگیرندۀ هجده مقاله و نوشتار است که از سوی شاگردان و دوستداران استاد [[جعفری دهقی]] به ایشان تقدیم شده است. اولین نوشتار دربرگیرندۀ زندگینامه کتابشناسی و مقالهشناسی استاد است و در دیگر مقالات کتاب به جنبههایی از ادبیات باستانی پرداخته شده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
این کتاب دربرگیرندۀ هجده مقاله و نوشتار است که از سوی شاگردان و دوستداران استاد جعفری دهقی به ایشان تقدیم شده و مسائل متفاوتی را پوشش میدهد. اولین نوشتار دربرگیرندۀ زندگینامه کتابشناسی و مقالهشناسی استاد است و در دیگر مقالات کتاب به جنبههایی از ادبیات باستانی پرداخته شده است، از نیایشها و واژهها در زبانهای موجود در جغرافیای ایران فرهنگی تا شخصیتهای ایرانشناس و موقعیت جغرافیایی که هنوز هم وجود دارند. بهعنوانمثال استاد ابوالقاسم اسماعیلپور مطلق که برای دوستداران کتب اساطیری نامی آشناست و او، خود کتاب «از اسطوره تا تاریخ» (مروری است بر گفتارها و گفتگوهای دکتر مهرداد بهار) را گردآوری کرده، دومین مقاله این جشننامه مقالهای تحت عنوان «بررسی سه نیایش پارتی از زبور مانی» را نگاشته است. مقالهای بسیار راهگشا که تحقیق و پژوهشی است درباره این سه نیایش پارتی و واژگان استفاده شده در آن. | این کتاب دربرگیرندۀ هجده مقاله و نوشتار است که از سوی شاگردان و دوستداران استاد [[جعفری دهقی]] به ایشان تقدیم شده و مسائل متفاوتی را پوشش میدهد. اولین نوشتار دربرگیرندۀ زندگینامه کتابشناسی و مقالهشناسی استاد است و در دیگر مقالات کتاب به جنبههایی از ادبیات باستانی پرداخته شده است، از نیایشها و واژهها در زبانهای موجود در جغرافیای ایران فرهنگی تا شخصیتهای ایرانشناس و موقعیت جغرافیایی که هنوز هم وجود دارند. بهعنوانمثال استاد [[ابوالقاسم اسماعیلپور مطلق]] که برای دوستداران کتب اساطیری نامی آشناست و او، خود کتاب «از اسطوره تا تاریخ» (مروری است بر گفتارها و گفتگوهای دکتر [[مهرداد بهار]]) را گردآوری کرده، دومین مقاله این جشننامه مقالهای تحت عنوان «بررسی سه نیایش پارتی از زبور مانی» را نگاشته است. مقالهای بسیار راهگشا که تحقیق و پژوهشی است درباره این سه نیایش پارتی و واژگان استفاده شده در آن. | ||
مقاله سوم به قلم حبیب برجیان درباره یک موقعیت مکانی -روستای تاریخی اسطورهای- در میانه کوههای پامیر و بین افغانستان و تاجیکستان به نام «اشکاشم» نوشته شده است. نگارنده بعد از اشاره تاریخی به این روستا و بازشناختش با روستاهای اطراف از متون کهن اسلامی تا سفرنامه مارکوپولو از بین خطوط تاریخ، مکانی با ارزش تاریخی را پیدا میکند که ساکنانی دارد و امروز مردمانی در آنجا با آدابورسوم خود زندگی میکنند. مردمانی که متون قدیمتر در توصیفشان آمده است: «جنگ و دعوی و دستاندازی به مال غیر و دزدی و بچهبازی و غدر و فریب بین یکدیگرشان نیست.» | مقاله سوم به قلم [[حبیب برجیان]] درباره یک موقعیت مکانی -روستای تاریخی اسطورهای- در میانه کوههای پامیر و بین افغانستان و تاجیکستان به نام «اشکاشم» نوشته شده است. نگارنده بعد از اشاره تاریخی به این روستا و بازشناختش با روستاهای اطراف از متون کهن اسلامی تا سفرنامه مارکوپولو از بین خطوط تاریخ، مکانی با ارزش تاریخی را پیدا میکند که ساکنانی دارد و امروز مردمانی در آنجا با آدابورسوم خود زندگی میکنند. مردمانی که متون قدیمتر در توصیفشان آمده است: «جنگ و دعوی و دستاندازی به مال غیر و دزدی و بچهبازی و غدر و فریب بین یکدیگرشان نیست.» | ||
مقاله چهارم این مجموعه به قلم نصرالله پورجوادی استاد برجسته و پژوهشگر فلسفه و عرفان با عنوان «خرد و دانش» از نظر مانی است. این مقاله به رابطهی عجیب بین مانی و وجودی دیگر یا همزاد او اشاره دارد. «نرجمیگ» آن دیگری شگفتانگیز مانی است که همچون پیر و راهنما، همهچیز را از او آموخته است. مانی چنان در او مستغرق است که «یکتن و یک روح» گشتهاند. پورجوادی تأکید میکند که این حالت مانی یادآور این بیت حسین بن منصور حلاج است: | مقاله چهارم این مجموعه به قلم [[پورجوادی، نصرالله|نصرالله پورجوادی]] استاد برجسته و پژوهشگر فلسفه و عرفان با عنوان «خرد و دانش» از نظر مانی است. این مقاله به رابطهی عجیب بین مانی و وجودی دیگر یا همزاد او اشاره دارد. «نرجمیگ» آن دیگری شگفتانگیز مانی است که همچون پیر و راهنما، همهچیز را از او آموخته است. مانی چنان در او مستغرق است که «یکتن و یک روح» گشتهاند. پورجوادی تأکید میکند که این حالت مانی یادآور این بیت حسین بن منصور حلاج است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
و بلافاصله شعر حلاج، قطعهای باقی مانده از مانی را میآورد که: «اکنون نیز [او] خود (یعنی همزاد) با من رود] و [مرا خود دارد و پاید، به نیروی او با آز و اهریمن کوشم و مردمان را «خرد» و «دانش» آموزم. و ...» | و بلافاصله شعر [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]]، قطعهای باقی مانده از مانی را میآورد که: «اکنون نیز [او] خود (یعنی همزاد) با من رود] و [مرا خود دارد و پاید، به نیروی او با آز و اهریمن کوشم و مردمان را «خرد» و «دانش» آموزم. و ...» | ||
پورجوادی در مقاله نسبتاً بلند خود در این کتاب به مسئله خرد و دانش و رابطه مانی با نرجمیگ میپردازد و خرد و دانش را در متون سایر ادیان از جمله مسیحیت نیز رصد کرده و با متون عرفان اسلامی نیز برابر میکند تا شناختی تازه از روابط بین مسائل مطرح شده در مقاله را به مخاطب ارائه کند. | [[پورجوادی، نصرالله|پورجوادی]] در مقاله نسبتاً بلند خود در این کتاب به مسئله خرد و دانش و رابطه مانی با نرجمیگ میپردازد و خرد و دانش را در متون سایر ادیان از جمله مسیحیت نیز رصد کرده و با متون عرفان اسلامی نیز برابر میکند تا شناختی تازه از روابط بین مسائل مطرح شده در مقاله را به مخاطب ارائه کند. | ||
مقالات دیگر این کتاب نیز به قلم سایر پژوهشگران خواندنی و برای اهل کتاب و علاقهمند به مسائل ایران و ایرانشناسی و زبان جذاب است و طرحی نو درانداخته. | مقالات دیگر این کتاب نیز به قلم سایر پژوهشگران خواندنی و برای اهل کتاب و علاقهمند به مسائل ایران و ایرانشناسی و زبان جذاب است و طرحی نو درانداخته. | ||