مجالس عارفان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مجالس عارفان'''، مجموعه‌ای از مطالب 22 مجلس موعظه و یادآوری است که صوفی مشهور، [[ابوسعید ابوالخیر]] (357-440ق)، عارف و بنیان‌گذار طریقت نقشبندى، [[یوسف بن ایوب همدانی]] (متوفای 535ق) و شخصی ناشناس، بیان کرده‌اند. پژوهشگر معاصر، [[اکبر راشدی‌نیا]] (متولد 1356ش)، این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و برای آن مقدمه‌ای سودمند نوشته و عارفان مذکور را بااختصار شناسانده و درباره مجالس مذکور و ویژگی‌های نسخه خطی توضیحاتی ارائه کرده است.

* [[اکبر راشدی‌نیا]]، با تأکید بر اینکه:

* مجالس عارفان، یکى از کهن‌ترین و لطیف‌ترین متون ادبیات پارسى است که از یک‌سو ما را در شناخت بهتر ادبیات و فرهنگ ایران اسلامى یارى مى‌رساند و از سوى دیگر با دغدغه‌ها و آموزه‌هاى معرفتى و طریقتى بزرگانى همچون [[ابوسعید ابوالخیر]] و [[خواجه یوسف همدانى]] آشنا مى‌سازد که پیش از این ما آن‌ها را بیشتر از زبان دیگران شناخته بودیم<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص13</ref>.

* در کلمات ابوسعید عبارات زیادى هست که در آن‌ها تصوّف رسمى مورد انتقاد قرار گرفته است و احتمالاً همین مسئله باعث شده بود که بزرگان تصوّف، همچون [[ابوالقاسم قشیری]] و [[خواجه عبدالله انصارى]] میانه خوبى با او نداشته باشند. وى از تصوّف گاه به حیله‌گرى و شیادى تعبیر کرده و سخن [[محمّد بن على قصاب]] را تکرار مى‌کرد که گفته بود: (((تصوّف اولش «حال» بود، بعد به «قال و قیل» تبدیل شد و امروزه هم «حال» از میان رفته و هم «قال» و جز «شیادى» چیزى برجاى نمانده است)))<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>.