۱۰۶٬۲۵۳
ویرایش
مدخل الى التربية الاسلامية و طرق تدريسها: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'م هاى ' به 'م‌هاى '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه هاى' به 'ه‌هاى') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'م هاى ' به 'م‌هاى ') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''مدخل الى التربية الاسلامية و طرق تدريسها'''، تألیف [[عبد الرحمن صالح عبداللّه]] است که هدفش از نگارش اين کتاب، شناساندن مفهوم، ويژگيها و مهمترين روش‌هاى تربيت اسلامى و نيز پرورش رويکرد صحيح به تربيت اسلامى خواسته شده است، تا از اين راه برترى نظام تربيتى اسلام بر ديگر | '''مدخل الى التربية الاسلامية و طرق تدريسها'''، تألیف [[عبد الرحمن صالح عبداللّه]] است که هدفش از نگارش اين کتاب، شناساندن مفهوم، ويژگيها و مهمترين روش‌هاى تربيت اسلامى و نيز پرورش رويکرد صحيح به تربيت اسلامى خواسته شده است، تا از اين راه برترى نظام تربيتى اسلام بر ديگر نظام‌هاى تربيتى معلوم آيد. | ||
فصل اول.مفهوم تربيت اسلامى و ويژگي هاى آن: در اين فصل معناى لغوى و اصطلاحى تربيت را مى‌کاود و برخى ديدگاه‌ها را نسبت به آغاز تاريخى تربيت نقد مى‌کند و با تکيه بر محور بودن انسان در تربيت، پار هاى ويژگي هاى تربيت اسلامى را گوشزد مى‌کند، تربيت اسلامى را تعريف مى‌کند و عناصر شش‌گانۀ آن را برمى‌شمارد و آن را شرح مى‌کند و به فرق تربيت با تعليم و تزکيه مى‌پردازد.سپس در گفتگو از مصادر تربيت اسلامى، به قرآن، سنت، جهان و انسان اشاره مى‌کند و مصدر بودن هريک را شرح مى‌دهد و از پار هاى رويکرد هاى تربيتى قرآن و سنت مى‌گويد و به مناسبت بحث از برخى تفاوت‌هاى انسان و حيوان ياد مى‌کند و ارزش عقل را در انسان مى‌آورد.آنگاه به ويژگي هاى تربيت اسلامى مى‌رسد و شش ويژگى زير را شرح مى‌دهد: ايمان شالودۀ تربيت اسلامى است؛ اين دستگاه تربيتى در عين استوارى، داراى نرمش است چه، اصول آن تغييرناپذير و فروعش دگرگون‌بردار است؛ تربيت اسلامى، جهانى است، بر مکان و زمان است نه در مکان و زمان، از اين گذشته رنگ و نژاد نمى‌شناسد و همه را به يک ديد مى‌نگرد؛ تربيت اسلامى فراگير و متعادل است هيچ جنب هاى از زندگى را فروگذار نيست و هيچ بعدى از انسان و زندگى او را فداى بعدى ديگر نمى‌کند؛ تربيت اسلامى واقعگرا و ايده‌آلى است زيرا از سويى به انسان، همان‌گونه که هست مى‌نگرد و در پى انسانى خيالى نيست و ناتواني هاى انسان را در نظر دارد، و از سوى ديگر او را بريده از خاک و افلاکى مى‌خواهد و اخلاق نيک را برتر از گنج قارون مى‌داند؛ تربيت اسلامى رويکرد فردى و اجتماعى دارد؛ يعنى، هم در پى پرورش روح و بدن و عقل فرد است، و هم فرد را عضوى از اجتماع مى‌شمارد و گسترش ارزش‌هاى اجتماعى مانند برادرى و احترام به انديشه‌هاى ديگران را جوياست. | فصل اول.مفهوم تربيت اسلامى و ويژگي هاى آن: در اين فصل معناى لغوى و اصطلاحى تربيت را مى‌کاود و برخى ديدگاه‌ها را نسبت به آغاز تاريخى تربيت نقد مى‌کند و با تکيه بر محور بودن انسان در تربيت، پار هاى ويژگي هاى تربيت اسلامى را گوشزد مى‌کند، تربيت اسلامى را تعريف مى‌کند و عناصر شش‌گانۀ آن را برمى‌شمارد و آن را شرح مى‌کند و به فرق تربيت با تعليم و تزکيه مى‌پردازد.سپس در گفتگو از مصادر تربيت اسلامى، به قرآن، سنت، جهان و انسان اشاره مى‌کند و مصدر بودن هريک را شرح مى‌دهد و از پار هاى رويکرد هاى تربيتى قرآن و سنت مى‌گويد و به مناسبت بحث از برخى تفاوت‌هاى انسان و حيوان ياد مى‌کند و ارزش عقل را در انسان مى‌آورد.آنگاه به ويژگي هاى تربيت اسلامى مى‌رسد و شش ويژگى زير را شرح مى‌دهد: ايمان شالودۀ تربيت اسلامى است؛ اين دستگاه تربيتى در عين استوارى، داراى نرمش است چه، اصول آن تغييرناپذير و فروعش دگرگون‌بردار است؛ تربيت اسلامى، جهانى است، بر مکان و زمان است نه در مکان و زمان، از اين گذشته رنگ و نژاد نمى‌شناسد و همه را به يک ديد مى‌نگرد؛ تربيت اسلامى فراگير و متعادل است هيچ جنب هاى از زندگى را فروگذار نيست و هيچ بعدى از انسان و زندگى او را فداى بعدى ديگر نمى‌کند؛ تربيت اسلامى واقعگرا و ايده‌آلى است زيرا از سويى به انسان، همان‌گونه که هست مى‌نگرد و در پى انسانى خيالى نيست و ناتواني هاى انسان را در نظر دارد، و از سوى ديگر او را بريده از خاک و افلاکى مى‌خواهد و اخلاق نيک را برتر از گنج قارون مى‌داند؛ تربيت اسلامى رويکرد فردى و اجتماعى دارد؛ يعنى، هم در پى پرورش روح و بدن و عقل فرد است، و هم فرد را عضوى از اجتماع مى‌شمارد و گسترش ارزش‌هاى اجتماعى مانند برادرى و احترام به انديشه‌هاى ديگران را جوياست. | ||