دیوان اولو عارف چلبی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

دیوان اولو عارف چلبی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۸

۱ بایت حذف‌شده ، ۲۸ ژوئیه

جز

جایگزینی متن - ' .' به '.'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۵۴۵

ویرایش

@@ خط ۳۵: / خط ۳۵: @@
 نام [[چلپی، عارف|عارف چلبی]] همچون پدرش جزء نام‌هایی است که در پیدایش آیین مولویه دارای اهمیت است. «مناقب العارفین» هم که کهن‌ترین اطلاعات دربارۀ مولانا و مولویه را دارد، به دستور [[چلپی، عارف|اولو عارف]] به دست احمد افلاکی تدوین شده است. چلبی با وجود گردآوردن دیوان و ارائۀ نظرات خود، متصوف و انسانی اندیشمند بود که دیدگاه مدنی و فرهنگی را نورانی کرده است.
-[[چلپی، عارف|عارف چلبی]] در سال 670 قمری در قونیه به دنیا آمده است. دربارۀ نام او احمد افلاکی می‌نویسد: «روزی حضرت [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] فرمود که بهاءالدین، نور هفت ولی را در این فرزند می‌بینم و حق‌تعالی آن انوار را همراه جان او کرده است ... اکنون نامش فریدون باشد که این نام پدرِ مادر اوست و شما او را امیر عارف خطاب کنید که پدرم مرا خداوندگار می‌خواند و هرگز نام مرا نگفت و نثار من بروی لقب من باشد. او را جلال‌الدین امیر عارف نویسند. این نام از گهواره با او خواهد بود و این غزل دوازده‌بیتی را سرود که مطلعش این است: مبارک باد بر ما این فریدون *** که گردد پادشاه دین فریدون». دربارۀ وضعیت تحصیلی عارف چلبی و جای تحصیل و معلمان او اطلاعات بسیاری در دست نیست؛ اما آیات، احادیث، قصه‌های پیامبران و تلمیحات به‌کاررفته در غزلیات او، آرایه‌هایی که به کار برده است و عبارت عربی که در اشعار خود از آنها استفاده می‌کند، نشان می‌دهد تحصیلات خوبی داشته است و می‌توان گفت دانسته‌های خود را از محیط اجتماعی و اطرافیان کسب کرده و انتساب او به خاندانی عالم و متصوف توانسته است که این دانش‌ها را در وجود او رسوخ دهد.
+[[چلپی، عارف|عارف چلبی]] در سال 670 قمری در قونیه به دنیا آمده است. دربارۀ نام او احمد افلاکی می‌نویسد: «روزی حضرت [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] فرمود که بهاءالدین، نور هفت ولی را در این فرزند می‌بینم و حق‌تعالی آن انوار را همراه جان او کرده است... اکنون نامش فریدون باشد که این نام پدرِ مادر اوست و شما او را امیر عارف خطاب کنید که پدرم مرا خداوندگار می‌خواند و هرگز نام مرا نگفت و نثار من بروی لقب من باشد. او را جلال‌الدین امیر عارف نویسند. این نام از گهواره با او خواهد بود و این غزل دوازده‌بیتی را سرود که مطلعش این است: مبارک باد بر ما این فریدون *** که گردد پادشاه دین فریدون». دربارۀ وضعیت تحصیلی عارف چلبی و جای تحصیل و معلمان او اطلاعات بسیاری در دست نیست؛ اما آیات، احادیث، قصه‌های پیامبران و تلمیحات به‌کاررفته در غزلیات او، آرایه‌هایی که به کار برده است و عبارت عربی که در اشعار خود از آنها استفاده می‌کند، نشان می‌دهد تحصیلات خوبی داشته است و می‌توان گفت دانسته‌های خود را از محیط اجتماعی و اطرافیان کسب کرده و انتساب او به خاندانی عالم و متصوف توانسته است که این دانش‌ها را در وجود او رسوخ دهد.
 او پس از وفات پدرش (712 ه) بر مسند مولویه نشست. بعد از او هم پسرانش به این مقام رسیدند. چنین به نظر می‌آید که او با مشایخ بعضی از طریقت‌ها هم روابطی نیکو داشته است. او در روز 24 ذی‌الحجۀ سال 719 قمری در میان سرور و مسرت به اجداد خود پیوست.