دیوان حکیم ناصر خسرو: مقدمه و تصحیح بر اساس کهن‌ترین نسخه‌های خطی به‌دست‌آمده همراه با تلفظ واژه‌های دشوار و درست‌خوانی ابیات: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ناصر خسرو]] از قصیده‌سرایان بزرگ و سرحلقۀ روشن‌بینان ناآرام قرن پنجم است. وی نخستین شاعر قصیده‌سرایی است که گرد مدح و ستایش نگشت و قصیده را به تشریح و توضیح مطالب اخلاقی و حکمی و فلسفی و دینی اختصاص داد و مانند بسیاری از هم‌عصرانش در قالب شعری قصیده، عقاید خود را بیان کرد. اصولاً وی با وجود اینکه از خداوندان شعر پارسی است، کمترین فضل خود را شعر می‌داند و مؤکداً می‌خواهد او را شاعر ننامند؛ به همین دلیل است که شعر برای او سبب است، نه غایت و باز به همین سبب است که موضوع شعر او با شعر دیگران متفاوت است و همۀ آنچه را که مایۀ آرایش لفظ و معناست، به دور می‌اندازد و از زیبایی‌های ظاهری لفظ می‌گریزد.

ازآنجاکه تکیه‌گاه افکار ناصر خسرو قرآن و شریعت است، می‌توان موضع‌گیری او را دربارۀ شعر و شاعری نیز از تأثیرات تعالیم قرآنی دانست؛ زیرا کلام الهی نیز شاعران را به‌جز آنها که ایمان دارند، افرادی گمراه دانسته است.