۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
رحمة من الرحمن في تفسیر و إشارات القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
رحمة من الرحمن في تفسیر و إشارات القرآن (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۴:۴۵
، ۱۲ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'حلاج' به 'حلاج ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
از جمله مهم‌ترين تفاسير عرفانى كه از آغاز تاكنون تدوين شده، اثر حاضر مى‌باشد. جايگاه نويسنده اين اثر در عرفان و تأثير شگرف و گسترده او بر نظام عرفانى پس از خود، بيانگر اهميت اين تفسير ارزشمند است. به‌طور خلاصه مى‌توان گفت وى در طول حيات فكرى خويش به تصوف و عرفان، رنگ فلسفى بخشيد و عرفان شهودى عارف مسلمان را كه چندين قرن در پرده ابهام قرار داشت، در قالب نظريات عقلانى و نفسانى كه پرورده ذهن تواناى او بودند، جمع‌آورى و تدوين كرد <ref>ترجمه تنها تفسير قرآن به قلم ابن عربى</ref>. | از جمله مهم‌ترين تفاسير عرفانى كه از آغاز تاكنون تدوين شده، اثر حاضر مى‌باشد. جايگاه نويسنده اين اثر در عرفان و تأثير شگرف و گسترده او بر نظام عرفانى پس از خود، بيانگر اهميت اين تفسير ارزشمند است. به‌طور خلاصه مى‌توان گفت وى در طول حيات فكرى خويش به تصوف و عرفان، رنگ فلسفى بخشيد و عرفان شهودى عارف مسلمان را كه چندين قرن در پرده ابهام قرار داشت، در قالب نظريات عقلانى و نفسانى كه پرورده ذهن تواناى او بودند، جمع‌آورى و تدوين كرد <ref>ترجمه تنها تفسير قرآن به قلم ابن عربى</ref>. | ||
در واقع مى‌توان نويسنده را از بزرگ‌ترين شارحان عرفان اسلامى قلمداد كرد كه تمامى عارفان پس از خود را تحت تأثير قرار داده و سلوك عرفانى بايزيد و [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] | در واقع مى‌توان نويسنده را از بزرگ‌ترين شارحان عرفان اسلامى قلمداد كرد كه تمامى عارفان پس از خود را تحت تأثير قرار داده و سلوك عرفانى بايزيد و [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] در پيوند با حكمت صوفيانه او قوام يافتند. وى جهشى بزرگ در سير رشد و تعالى عرفان و تصوف به وجود آورد و حقيقت باطنى تصوف را كه تا آن زمان در كلام جنيد و شبلى مخفى و پنهان بود، با صورت‌بندى نظرى، هرچه بيشتر و صريح‌تر نمايان كرد <ref>همان</ref>. | ||
نويسنده در اين اثر، ميراث گذشته صوفيه را با يك تجربه شخصى و زنده درآميخته و كلام صوفيه را كه اغلب در پرده‌اى از اسرار پنهان شده بود، به‌صورت انديشه‌اى كه رنگ و صبغه صوفى و اشراقى داشت، در قالب نظم و نثر درآورد كه منبع و سرچشمه‌اى شد تا ديگر عرفا و متصوفه و به‌ويژه عرفاى پارسى‌زبان، از جمله شيخ محمود شبسترى، حافظ و مولوى از آن بهره‌هاى فراوان ببرند <ref>همان</ref>. | نويسنده در اين اثر، ميراث گذشته صوفيه را با يك تجربه شخصى و زنده درآميخته و كلام صوفيه را كه اغلب در پرده‌اى از اسرار پنهان شده بود، به‌صورت انديشه‌اى كه رنگ و صبغه صوفى و اشراقى داشت، در قالب نظم و نثر درآورد كه منبع و سرچشمه‌اى شد تا ديگر عرفا و متصوفه و به‌ويژه عرفاى پارسى‌زبان، از جمله شيخ محمود شبسترى، حافظ و مولوى از آن بهره‌هاى فراوان ببرند <ref>همان</ref>. | ||
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
2. مؤدب، سيد رضا، «روش تفسير عرفانى با تكيه بر آثار [[خ‍م‍ی‍ن‍ی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]](ره)»، پايگاه مجلات تخصصى نور، نشريه: پژوهش‌نامه قرآن و حديث، پاييز و زمستان 1382، پيش‌شماره 2 (11 صفحه، از 44 تا 45). | 2. مؤدب، سيد رضا، «روش تفسير عرفانى با تكيه بر آثار [[خ‍م‍ی‍ن‍ی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]](ره)»، پايگاه مجلات تخصصى نور، نشريه: پژوهش‌نامه قرآن و حديث، پاييز و زمستان 1382، پيش‌شماره 2 (11 صفحه، از 44 تا 45). | ||
3. «ترجمه تنها تفسير قرآن به قلم ابن عربى»، برگرفته از سايت كتاب‌نيوز، به آدرس اينترنتى: | 3. «ترجمه تنها تفسير قرآن به قلم ابن عربى»، برگرفته از سايت كتاب‌نيوز، به آدرس اينترنتى: http://www.ketabnews.com/detail-29495-fa-282.html . | ||