ترجمۀ تعلیقات صدرالدین محمد شیرازی بر شرح حکمة الاشراق سهروردی: تفاوت میان نسخه‌ها

نظر به دیدگاه‌های فقهی و حکمی خویش، مدتی از اصفهان به کهک قم تبعید شد و دیگربار به شیراز بازگشت و به تدریس و تألیف پرداخت و درواقع مهم‌ترین آثار خود را در این دوره نوشت. آثار او را بیش از پنجاه کتاب برشمرده ان که مهم‌ترین آنها که با تعلیقاتش بر «[[حکمة الإشراق|حکمة الاشراق]]» [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] و شرح [[قطب‌‌الدین‌ شیرازی‌، محمود بن‌ مسعود|قطب‌الدین شیرازی]] بر آن در پیوند است، عبارت‌اند از: الحکمة المتعالیه فی الاسفار العقلیة الاربعة، رساله فی الحشر، الشواهد الربوبیة فی المناهج السلوکیه، اثبات شوق الهیولی بالصورة، اللمعات الاشراقیة فی الفنون المنطقیة، المبدأ والمعاد، رسالة العرشیة و. ...  

تعلیقات [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]] برخلاف شرح قطب‌الدین که بیشتر معطوف به الفاظ است و شرح [[شهرزوری، محمد بن محمود|شهرزوری]] که شرحی توصیفی است، از عمق فلسفی بیشتری برخوردار است. از حیث منابع، ملاصدرا بیش از هر کسی در منطق و فلسفۀ مشایی به ابوعلی‌سینا، در عرفان به محیی‌الدین ابن‌عربی و دوانی استناد کرده است. هرچند شرح او کثیر الاستناد نیست، اما «[[الفتوحات المکیة (عثمان یحیی)|الفتوحات المکیة]]»، «شواکل الحور فی شرح هیاکل النور»، «هیاکل النور، الشفا، الاشارات، شرح الاشارات، رسائل اخوان الصفا و. .. از جمله متونی هستند که بیشترین استناد به آنها شده است.