امام حسن علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

امام حسن علیه‌السلام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۰

۱٬۴۶۸ بایت اضافه‌شده ، ۹ ژوئیه

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۵٬۷۰۵

ویرایش

@@ خط ۴۶: / خط ۴۶: @@
 ==ولادت==
-امام حسن(ع)، در مدینه و بنابر مشهور (به تعبیر ابن عبدالبرّ صحیح‌ترین قول) در نیمه رمضان سال سوم هجری زاده شد. طبق برخی روایات و نیز منابع تاریخی تولد وی در سال دوم هجرت بوده است. پس از تولد امام حسن، پیامبر اکرم(ص) در گوش وی اذان گفت و گوسفندی را برای وی عقیقه کرد. همچنین حضرت فاطمه(س) یا خود پیامبر اکرم(ص)، هم وزن موی تراشیده او نقره صدقه دادند.<ref> ر.ک: مهدوی دامغانی، محمود؛ باغستانی، اسماعیل، ص302</ref>
+امام حسن(ع)، در مدینه و بنابر مشهور (به تعبیر ابن عبدالبرّ صحیح‌ترین قول) در نیمه رمضان سال سوم هجری زاده شد. طبق برخی روایات و نیز منابع تاریخی تولد وی در سال دوم هجرت بوده است. پس از تولد امام حسن، پیامبر اکرم(ص) در گوش وی اذان گفت و گوسفندی را برای وی عقیقه کرد. همچنین حضرت فاطمه(س) یا خود پیامبر اکرم(ص)، هم وزن موی تراشیده او نقره صدقه دادند.<ref> ر.ک: مهدوی دامغانی، محمود؛ باغستانی، اسماعیل، ص302</ref> سپس او را با الهام الهی «حسن» نامیدند.<ref> ر.ک: محمدی، رمضان، ص51</ref>
+سبط‌النبی، سید، زکی، مجتبی، تقی، طیب و ولی از القاب آن حضرت هستند. امام مجتبی(ع) به دلیل بخشش‌های فراوان به «کریم اهل‌بیت» نیز مشهور بودند.<ref> ر.ک: محمدی، رمضان، ص52</ref>
+پنج تن از فرزندان امام حسن مجتبی(ع) در حماسه کربلا شرکت نمودند، که عبارتند از حسن المثنی و قاسم بن الحسن، ابوبکر بن الحسن، و عبدالله بن الحسن و یکی دیگر از فرزندان امام حسن(ع) که در میان اسیران بود، کودکی بیش نبود و عمر بن الحسن نام داشت. از این تعداد ابوبکر، قاسم و عبدالله بن حسن به شهادت رسیدند. <ref> ر.ک: محمدی، رمضان، ص25-26</ref>
@@ خط ۵۷: / خط ۶۲: @@
 ==منابع مقاله==
 #مهدوی دامغانی، محمود؛ باغستانی، اسماعیل، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، ج13، تهران، بنیاد دایرة‎المعارف اسلامی، چاپ دوم، 1378.
+#محمدی، رمضان، زندگی و احوال امام حسن(ع) از تولد تا شهادت؛ مجموعه مقالات همایش سبط النبی امام حسن مجتبی، مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، 1393
+#مدرسی، سیدمحمدتقی، فرزندان امام حسن علیه‌السلام در کربلا، ترجمه حسن خاکرند، تهران، محبان‌الحسین(ع)، چاپ چهارم، پاییز 1379