مقام داغديدگان شکيبا: تفاوت میان نسخه‌ها

مقام داغديدگان شکيبا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۷

۲۶۹ بایت اضافه‌شده ، ۹ ژوئن

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۱٬۴۱۲

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''مقام داغدیدگان شکیبا'''، ترجمه و تلخیص «مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد»، اثر شهید ثانی است که توسط حسین جناتی شاهرودی ترجمه و تصحیح شده است. این کتاب را شهید ثانی (911-965ق) در مرگ فرزندش برای تسلیت خاطر خود و دیگران تحریر کرده است.
+'''مقام داغدیدگان شکیبا'''، ترجمه و تلخیص «[[مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد]]»، اثر [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]] است که توسط [[جناتی، حسین|حسین جناتی شاهرودی]] ترجمه و تصحیح شده است. این کتاب را [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]] (911-965ق) در مرگ فرزندش برای تسلیت خاطر خود و دیگران تحریر کرده است.
 کتاب حاضر [که] جهت تسلیت مصیبت‌زادگان تألیف شده، در موضوع خود کم‌نظیر، بلکه بی‌نظیر است و با حجم کم، گنجینه‌ای از کلمات حکمت‌آمیز پیشوایان دین و پرورش‌یافتگان مکتب وحی است که درباره صبر و شکیبایی و مقام داغدیدگان شکیبا بیان فرموده‌اند. می‌توان گفت: بهترین وسیله تسکین دل مصیبت‌زدگان و آرام‌بخش روح داغدیدگان و بهترین هدیه به خانواده معظم شهداست<ref>ر.ک: مقدمه، ص9</ref>‏.
@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 ==بررسی ترجمه جناتی==
-# شهید ثانی مسكن الفؤاد را در چهار باب (اجرهایی که در مرگ فرزند به انسان عطا می‌شود، صبر، رضا، گریه) و خاتمه در تسلیت گفتن به بازماندگان و... ارائه کرده است، اما جناتی مطالب ترجمه را در پانزده فصل دسته‌بندی کرده است.
+# [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|شهید ثانی]] [[مسكن الفؤاد عند فقد الأحبة و الأولاد|مسكن الفؤاد]] را در چهار باب (اجرهایی که در مرگ فرزند به انسان عطا می‌شود، صبر، رضا، گریه) و خاتمه در تسلیت گفتن به بازماندگان و... ارائه کرده است، اما جناتی مطالب ترجمه را در پانزده فصل دسته‌بندی کرده است.
 # ازآنجاکه مترجم از ارائه متن در کتاب خودداری کرده، محقق در تطبیق ترجمه با متن با دشواری مواجه خواهد شد.
 # شهید ثانی کتاب را با حمد و ثنای الهی و گواهی بر رسالت نبی مکرم اسلام(ص) و صلوات بر آن حضرت و نیز مقدمه کوتاهی در عظیم بودن حادثه مرگ و سبب نگارش کتاب آغاز کرده که مترجم از ترجمه این عبارات چشم‌پوشی کرده است<ref>ر.ک: شهید ثانی، زین‌الدین علی بن احمد، ص18-19؛ متن کتاب، ص13</ref>.