در پرتگاه حادثه (زندگی‌نامه اکبر اعتماد، بنیانگذار سازمان انرژی اتمی ایران): تفاوت میان نسخه‌ها

مورخان از راه اندیشیدن درباره مدارک و تفسیر آن‌ها سعی در پاسخ گویی به پرسش‌های خویش در خصوص رویدادهای گذشته می‌کنند. صرف نظر از میزان بهره گیری از این مدارک در شناخت و تفسیر از این منظر که رویکرد شفاهی، مدارک زیادی را پیش روی مورخ قرار می‌دهد و او را در شناخت ابعاد مختلف کنش انسان‌ها یاری می‌دهد، ارزش دو چندان پیدا می‌کند و ضبط مصاحبه به لحاظ زنده بودن، برخورداری از پویایی بیشتر و توانایی انتقال گفتمان حاکم بر زمان رخداد واقعه بهره بیشتری نصیب مورخ و محقق تاریخ می‌کندو امکان پاسخگویی مناسبتر به سؤالات مطرح شده او را فراهم می آورد. بهره گیری از این شیوه به گونه امروزی برای نخستین بار در 1948 میلادی در دانشگاه کلمبیا پایه گذاری شد و سپس بخش تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد در 1967 رو به رشد نهاد. آلن نوینز نخستین کسی بود که بهره گیری از این شیوه را در دستور کار خود قرار داد. اولین پژوهشهای تحقیقاتی انجمن تاریخ شفاهی دانشگاه کلمبیان، مصاحبه با برگزیدگان جامعه اعم از سیاستمداران و اقتصاد دانان، تجار بزرگ و نخبگان بود. اما از دهه شصت و هفتاد قرن بیستم حیطه پزوهش‌های تاریخ شفاهی نیز رو به گسترش نهاد، در حال حاضر در ایران و جهان سازمان‌های پژوهش متعددی هستند که در زمینه پژوهش تاریخی از روش تاریخ شفاهی استفاده می‌کنند. سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران نیز سابقه‌ای بیش از بیست سال فعالیت در این زمینه را دارد و توانسته است مجموعه غنی از اطلاعات در زمینه‌های متنوع پژوهش‌های تاریخی را گردآوری نماید.<ref> [https://www.historylib.com/books/2190 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>