۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ها ' به 'هها ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می توان' به ' میتوان') |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''حماسه و نافرمانی؛ بررسی شاهنامهی فردوسی''' تألیف دیک دیویس، ترجمه سهراب طاوسی، نوشتار حاضر کتابی است در نقد متن و فرامتن شاهنامهی فردوسی و پاسخی است به کسانی که شاهنامه را صرفا نظم می دانند. کتاب به خواننده می گوید که هرجا که منابع، دست فردوسی را باز گذاشته اند | '''حماسه و نافرمانی؛ بررسی شاهنامهی فردوسی''' تألیف دیک دیویس، ترجمه سهراب طاوسی، نوشتار حاضر کتابی است در نقد متن و فرامتن شاهنامهی فردوسی و پاسخی است به کسانی که شاهنامه را صرفا نظم می دانند. کتاب به خواننده می گوید که هرجا که منابع، دست فردوسی را باز گذاشته اند میتوان نبوغ روایت سرایی و شاعرانگی وی را به حد اعجاب آوری دید. به ویژه در قسمتهای اسطوره ای. این اثر با زبانی ساده و صریح که مشخصهی نقدنویسی انگلیسی است به فرم و محتوای شاهنامه نگاه کرده و عناصر زیبایی شناختی هنر فردوسی را پیش روی علاقمندان نهاده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
خواننده فارسی زبان با هر گرایشی با این پیش داوری سخت تحریک کننده به سراغ این اثر می رود که شاهنامه کتابی است در ستایش پادشاهی. اما فردی خارجی بدون این پیش داوری به سراغ آن می رود یا اگر چنین پیش داوری داشته باشد اکتسابی است و اگر مدرکی برخلاف آن ببیند، به آسانی آن را کنار می گذارد. از سوی دیگر، این پیش داوری دربارهی ماهیت کتاب دلیل روشنی است بر حضور پایدار آن در فرهنگ ایرانیان. بدون شک شاهنامه اثری است دربارهی سیاست و به گونهای به سیاست می پردازد که در گوش هر خوانندهای به ویژه خوانندهی فارسی زبان طنین انداز است. و البته این اثر تا حد زیادی دربارهی پادشاهی نیز هست، اما دربارهی پادشاهی بودن بسیار متفاوت است با ستایش بی چون و چریا پادشاهی. اما غیر فارسی زبان ها، با وجود تمام کاستی ها در مقایسه با خوانندهی فارسی زبان، این مزیت احتمالی را دارند که عقیده شان دربارهی شعر در مقایسه با خوانندهی فارسی زبان، کمتر ریشه در موقعیتهای فرهنگی ایرانیان دارد. | خواننده فارسی زبان با هر گرایشی با این پیش داوری سخت تحریک کننده به سراغ این اثر می رود که شاهنامه کتابی است در ستایش پادشاهی. اما فردی خارجی بدون این پیش داوری به سراغ آن می رود یا اگر چنین پیش داوری داشته باشد اکتسابی است و اگر مدرکی برخلاف آن ببیند، به آسانی آن را کنار می گذارد. از سوی دیگر، این پیش داوری دربارهی ماهیت کتاب دلیل روشنی است بر حضور پایدار آن در فرهنگ ایرانیان. بدون شک شاهنامه اثری است دربارهی سیاست و به گونهای به سیاست می پردازد که در گوش هر خوانندهای به ویژه خوانندهی فارسی زبان طنین انداز است. و البته این اثر تا حد زیادی دربارهی پادشاهی نیز هست، اما دربارهی پادشاهی بودن بسیار متفاوت است با ستایش بی چون و چریا پادشاهی. اما غیر فارسی زبان ها، با وجود تمام کاستی ها در مقایسه با خوانندهی فارسی زبان، این مزیت احتمالی را دارند که عقیده شان دربارهی شعر در مقایسه با خوانندهی فارسی زبان، کمتر ریشه در موقعیتهای فرهنگی ایرانیان دارد. | ||
نوشتار حاضر کتابی است در نقد متن و فرامتن شاهنامهی فردوسی و پاسخی است به کسانی که شاهنامه را صرفا نظم می دانند. کتاب به خواننده می گوید که هرجا که منابع، دست فردوسی را باز گذاشته اند | نوشتار حاضر کتابی است در نقد متن و فرامتن شاهنامهی فردوسی و پاسخی است به کسانی که شاهنامه را صرفا نظم می دانند. کتاب به خواننده می گوید که هرجا که منابع، دست فردوسی را باز گذاشته اند میتوان نبوغ روایت سرایی و شاعرانگی وی را به حد اعجاب آوری دید. به ویژه در قسمتهای اسطوره ای. این اثر با زبانی ساده و صریح که مشخصهی نقدنویسی انگلیسی است به فرم و محتوای شاهنامه نگاه کرده و عناصر زیبایی شناختی هنر فردوسی را پیش روی علاقمندان نهاده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2116 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == |