مفهوم خانه در اصفهان دوره صفوی: تفاوت میان نسخه‌ها

«خانه» در پژوهش حاضر در جایگاه شیء ارزشمندی قرار نگرفته است بلکه ارزشی ست مرکب از تفکر دیروز و فراموشی امروز. در همین راستا برای رسیدن به مفهومی از خانه که ارتباط مناسبی با فرهنگ و پیشینه ما داشته باشد، این نوشتار با تمرکز بر روی معماری یکی از دوره‌های طلایی ایران پس از اسلام - اصفهان عصر صفوی - به شناخت و تحلیل خانه‌ها و شکل زندگی در آن دوره می‌پردازد و از آن جا که متاسفانه اکثر خانه‌های باارزش به جا مانده از آن دوران در اثر گذشت زمان تخریب شده یا تغییرات اساسی در آن‌ها صورت گرفت است، از دیگر اسناد به جای مانده از آن دوره، متون ادبی، فلسفی، تاریخی و نگارگری نیز در این تحقیق استفاده شده است تا از این طریق به مفهوم و معنای خانه و شیوه‌ی زندگی در آن دوران نزدیک تر شویم. از این رو نویسنده‌ی توانای کتاب به طور مفصل و موشکافانه این موضوع را بررسی نموده است.واضح است که بین شخصیت خانه، انسان و طبیعت ارتباطی تنگاتنگ وجود دارد. در این کتاب دوره‌ای واکاوی شده است که تمام فضاهای خانه مفاهیم خاص خود را داشته‌اند و نویسنده به نحوی جامع و از مناظر مختلف به تحقیق در این خصوص پرداخته است. گویی در یک دفتر به چند دفتر از تحقیقات جامعه درهم پیوسته بر می خوریم. یکی از مبانی این تحقیق تحلیل موجودیت تاریخی «خانه» و ایجاد فضایی برای مقایسه با قرن کنونی و معیارسازی و دگرگونی در روش‌های موجود است. با توجه به این مهم شاید بتوان این مطلب را ذیل عبارت «در جست وجوی معیار از دست رفته» قرار داد! در جایجای اثر به ارکان اصلی و بنیادین در طراحی خانه اشاره شده است به طوری که نویسنده به رابطه‌ی مستقیم آن با فلسفه و اندیشه‌ی حاکم در عصر صفوی می‌پردازد. بنابراین اگرچه به قول ایشان نمی توان به روش  گذشتگان زندگانی کرد اما با توجه به معماری ارزشمندی که بر اثر همین کتاب پی با آن می بریم، اصفهان صفوی را می‌توان «مدینه‌ی فاضله‌ی معماری ایرانی» نامید.<ref> [https://www.historylib.com/books/2220 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>