۸۴٬۷۵۶
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ سیاحتنامه اولیا چلبی را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به سیاحتنامه اولیا چلبی: قسمت آذربایجان و تبریز منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''سیاحتنامه اولیا | '''سیاحتنامه اولیا چلبی: قسمت آذربایجان و تبریز'''، نوشته [[چلبی، اولیاء|محمد ظلى]] (1020-1090ق)، معروف به [[چلبی، اولیاء|اولیا چلبی]]، بزرگترین تاریخنگار، کاشف و جهانگرد امپراطوری عثمانی است. نویسنده، سیاحتنامهای دهجلدی به نام خود دارد که از بزرگترین آثار جغرافیای جهان اسلام شمرده میشود. این اثر فراهمآمده از سفرهای چهلساله اوست که بخش «آذربایجان و تبریز» آن به دست [[نخجوانی، حسین|حاج حسین نخجوانی]] (1352-1265ش)، به زبان فارسی ترجمه شده است. | ||
[[چلبی، اولیاء|چلپی]] در تحریر مشاهداتش به توصیف عمومی شهرها، تحلیل معنای نام و روایت تاریخچهاشان و عادات و عرف سکنه و اهالی، زیارتگاهها، محصولات، خوردنیها، نوشیدنیها، مشاهدات عجیب و غریب و زبان و مذهب مردم (از جمله، ایران) پرداخته است. [[نخجوانی، حسین|نخجوانی]] نخستین ترجمه از بخشی از سفرنامه ایران (آذربایجان و تبریز) را انجام داده است. ترجمههای دیگری نیز از بخش ایران سیاحتنامه انجام یافته است؛ داود بهلولی همه سفرهای سهگانه چلپی به ایران را با نام «ایران در سیاحتنامه چلبی»، در سال 1398ش، ترجمه کرده است. همچنین، فاروق کیخسروی، بخش مناطق کردنشین آن را سال 1364ش، با نام «کُرد در تاریخ همسایگان» به فارسی برگردانده است<ref>ر.ک: بهلولی، داود، صفحه چهارده</ref>. | [[چلبی، اولیاء|چلپی]] در تحریر مشاهداتش به توصیف عمومی شهرها، تحلیل معنای نام و روایت تاریخچهاشان و عادات و عرف سکنه و اهالی، زیارتگاهها، محصولات، خوردنیها، نوشیدنیها، مشاهدات عجیب و غریب و زبان و مذهب مردم (از جمله، ایران) پرداخته است. [[نخجوانی، حسین|نخجوانی]] نخستین ترجمه از بخشی از سفرنامه ایران (آذربایجان و تبریز) را انجام داده است. ترجمههای دیگری نیز از بخش ایران سیاحتنامه انجام یافته است؛ داود بهلولی همه سفرهای سهگانه چلپی به ایران را با نام «ایران در سیاحتنامه چلبی»، در سال 1398ش، ترجمه کرده است. همچنین، فاروق کیخسروی، بخش مناطق کردنشین آن را سال 1364ش، با نام «کُرد در تاریخ همسایگان» به فارسی برگردانده است<ref>ر.ک: بهلولی، داود، صفحه چهارده</ref>. |