۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ی ای ' به 'یای ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ط های ' به 'طهای ') |
||
خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
در نظر حضرت امام شهرت روایی، معتبر و جبران کننده ضعف سند است و از این نظر، ایشان روایت مرسله [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|صدوق]] را در بحث (ولایت فقیه) معتبر میدانند. ایشان همچنین بر شهرت عملی، به ویژه شهرت بین قدما، تأکید دارند و معتقدند: شهرت عملی علاوه بر جبران ضعف سند، در هنگام تعارض باعث سقوط حجیت روایت غیر مشهور میشود. | در نظر حضرت امام شهرت روایی، معتبر و جبران کننده ضعف سند است و از این نظر، ایشان روایت مرسله [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|صدوق]] را در بحث (ولایت فقیه) معتبر میدانند. ایشان همچنین بر شهرت عملی، به ویژه شهرت بین قدما، تأکید دارند و معتقدند: شهرت عملی علاوه بر جبران ضعف سند، در هنگام تعارض باعث سقوط حجیت روایت غیر مشهور میشود. | ||
حاصل این بحث آن که فقه [[موسوی خمینی، سید روحالله|امام خمینی]] بر مکتب (وثوق صدوری) استوار است و ایشان هر قرینهای را که موجب اعتبار روایت شود، معتبر میدانند. این شیوهی فقهی در بنیاد تاریخ فقاهت ریشه دارد. از جمله مسائلی که حضرت امام آن را زنده کرد و بار دیگر در | حاصل این بحث آن که فقه [[موسوی خمینی، سید روحالله|امام خمینی]] بر مکتب (وثوق صدوری) استوار است و ایشان هر قرینهای را که موجب اعتبار روایت شود، معتبر میدانند. این شیوهی فقهی در بنیاد تاریخ فقاهت ریشه دارد. از جمله مسائلی که حضرت امام آن را زنده کرد و بار دیگر در استنباطهای فقهی به جریان انداخت، رسیدگی به متن روایت و ارزیابی آن با اصول خدشه ناپذیر دین و جوهرهی شریعت است. ایشان اظهار داشتند باید همانند دوران نزدیک به صدر اسلام، در متن روایت بررسی لازم به عمل آید و هرگاه مضمون روایتی با مبانی دین و اصول شریعت و حکم قطعی عقل ناسازگاری داشته باشد، کنار نهاده شود. | ||
'''مبانی اصولی امام خمینی در برداشتهای خاص فقهی''' | '''مبانی اصولی امام خمینی در برداشتهای خاص فقهی''' |