۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
نوسازی پزشکی و بهداشت عمومی در دورهی قاجار (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۶
، ۴ مهٔ ۲۰۲۴جایگزینی متن - ' می گیرد' به ' میگیرد'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می شود' به ' میشود') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می گیرد' به ' میگیرد') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
در سدههای اخیر، اساسی ترین مسئلهی ایران، تقابل سنت و تجدد است؛ پدیدهای که نخستین جرقههای آن در دورهی صفویه نمایان و در عصر قاجار فراگیر شد و بسیاری از عرصه ها، از جمله سیاست (حکومت)، ارتش، هنر، پزشکی و غیره را درگیر ساخت. در این رویارویی، پزشکی و بهداشت از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا از یک طرف، پیشینهی درخشان و تنیده در باورهای دینی و ملی داشت و از طرف دیگر، به دلایل گوناگون در رکود تقریبا مطلق به سر می برد. | در سدههای اخیر، اساسی ترین مسئلهی ایران، تقابل سنت و تجدد است؛ پدیدهای که نخستین جرقههای آن در دورهی صفویه نمایان و در عصر قاجار فراگیر شد و بسیاری از عرصه ها، از جمله سیاست (حکومت)، ارتش، هنر، پزشکی و غیره را درگیر ساخت. در این رویارویی، پزشکی و بهداشت از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ زیرا از یک طرف، پیشینهی درخشان و تنیده در باورهای دینی و ملی داشت و از طرف دیگر، به دلایل گوناگون در رکود تقریبا مطلق به سر می برد. | ||
معمولا تاریخ نگاری پزشکی در ایران به دورهای که اصطلاحاً عصر طلایی پزشکی ایران (قرن های نهم تا دهم) خوانده میشود، اتلاق می گردد. تاریخ این دوره به پزشکان مشهوری توجه دارد. به هر حال، دربارهی تاریخ پزشکی در قرن نوزدهم مطالعات بسیار اندکی صورت گرفته است. این فقدان علاقه، بازتاب دهندهی ضعف عمومی تحقیقات تاریخی در ایران، در مقایسه با اروپا و حتی کشورهای مجاور است. پزشکی ایران در قرن نوزدهم، دیگر نام آورانی ندارد و از این رو، فاقد جذابیت تاریخی و اندیشهای است و با پزشکی مدرن غربی جایگزین میشود. در فاصله بسیار کوتاه پس از معرفی پزشکی غربی به ایران در قرن نوزدهم، دو گانهی پزشکی ایرانی – غربی یا سنتی – مدرن شکل | معمولا تاریخ نگاری پزشکی در ایران به دورهای که اصطلاحاً عصر طلایی پزشکی ایران (قرن های نهم تا دهم) خوانده میشود، اتلاق می گردد. تاریخ این دوره به پزشکان مشهوری توجه دارد. به هر حال، دربارهی تاریخ پزشکی در قرن نوزدهم مطالعات بسیار اندکی صورت گرفته است. این فقدان علاقه، بازتاب دهندهی ضعف عمومی تحقیقات تاریخی در ایران، در مقایسه با اروپا و حتی کشورهای مجاور است. پزشکی ایران در قرن نوزدهم، دیگر نام آورانی ندارد و از این رو، فاقد جذابیت تاریخی و اندیشهای است و با پزشکی مدرن غربی جایگزین میشود. در فاصله بسیار کوتاه پس از معرفی پزشکی غربی به ایران در قرن نوزدهم، دو گانهی پزشکی ایرانی – غربی یا سنتی – مدرن شکل میگیرد که با گفتمان آمیخته از پزشکی اروپایی و ایرانی شناخته میشود. این پدیده به طور طبیعی بر تاریخ نگاری مدرن تأثیر گذاشته است. در هر حال، مطالعهای مستقل دربارهی تحول دانش پزشکی در ایران و یا استمرار رویکردهای سنتی و مدرن صورت نگرفته است. | ||
در کتاب حاضر، حکایت این پیشینهی کهن و مواجههی این دو نوع پزشکی، دستمایهی پژوهش قرار گرفته و با اتکا به نسخهای بر جای مانده از این دوره، موضوعات گوناگونی چون آموزش، ترجمه و تألیف، واژه سازی و واژه گزینی، نظافت، بهسازی، ساختار اداری، شیوههای تأمین منابع مالی (وقف،دولت) و غیره در حوزهی پزشکی و بهداشت، به اختصار مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. <ref> [https://www.historylib.com/books/2236 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | در کتاب حاضر، حکایت این پیشینهی کهن و مواجههی این دو نوع پزشکی، دستمایهی پژوهش قرار گرفته و با اتکا به نسخهای بر جای مانده از این دوره، موضوعات گوناگونی چون آموزش، ترجمه و تألیف، واژه سازی و واژه گزینی، نظافت، بهسازی، ساختار اداری، شیوههای تأمین منابع مالی (وقف،دولت) و غیره در حوزهی پزشکی و بهداشت، به اختصار مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. <ref> [https://www.historylib.com/books/2236 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||