۱۰۶٬۲۹۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می کند' به ' میکند') |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
اولا: در کتاب چهار بار نام برهان الدین آمده است. | اولا: در کتاب چهار بار نام برهان الدین آمده است. | ||
ثانیا: مطلبی که سلطان ولد در ولدنامه از سید نقل کرده (ص237) عینا در معارف هم دیده می شود و افلاکی هم همان مطلب را نقل | ثانیا: مطلبی که سلطان ولد در ولدنامه از سید نقل کرده (ص237) عینا در معارف هم دیده می شود و افلاکی هم همان مطلب را نقل میکند. | ||
ثالثا: نسخه هایی از کتاب در سال 687 ق استنساخ شده که سلطان ولد و دیگر یاران [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] در حیات بودند. نسخهی دیگر از 754 ق است. | ثالثا: نسخه هایی از کتاب در سال 687 ق استنساخ شده که سلطان ولد و دیگر یاران [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا]] در حیات بودند. نسخهی دیگر از 754 ق است. | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
رابعا: سید به تصریح مولانا در کلام خود شعر سنائی را زیاد به کار می برد. با تحقیق های انجام شده از 105 بیت فارسی در معارف، 24 بیت از سنائی است و 12 بیت دیگر نیز به احتمال از سنائی است. این نشان می دهد که وی شیفتهی سنائی بوده است. | رابعا: سید به تصریح مولانا در کلام خود شعر سنائی را زیاد به کار می برد. با تحقیق های انجام شده از 105 بیت فارسی در معارف، 24 بیت از سنائی است و 12 بیت دیگر نیز به احتمال از سنائی است. این نشان می دهد که وی شیفتهی سنائی بوده است. | ||
خامسا: سید از سرسپردگان سلطان العلما پدر مولانا بوده و بارها در مقالات از وی به عنوان مولانای بزرگ یاد | خامسا: سید از سرسپردگان سلطان العلما پدر مولانا بوده و بارها در مقالات از وی به عنوان مولانای بزرگ یاد میکند. | ||
سادسا: نسخهای که به نام مقالات خوانده شده و در اینجا هم به همان نام نامیده شده است، درون مجموعة الرسائلی متعلق به نیمهی سدهی هشتم هجری است و سه رسالهی آن ترقیمه دارد. همهی رسالات هفتگانه دربارهی مولویه است و این مسئله نشان می دهد که جمع کنندهی آن از مولویان بوده است. نسخهی پیش رو با توجه به سبک بیان و آوردن شواهد شعری از گویندگان بزرگ، بسیار شبیه کتاب معارف تصحیح استاد فروزانفر است. محتوای مجموعه هم شباهت زیادی به مجموعهی شمارهی 576 کتابخانهی سلیم آغا (استانبول) دارد. در مقالات این مجموعه اشعاری از سنائی، خاقانی، نظامی، یک رباعی از خیام، رباعیاتی از [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا جلال الدین]] و بیتی از عمادی شهریاری نقل شده است. شایان یادآوری است که اشعار نقل شده همه حکمی - عرفانی است. نقل این اشعار در این مجموعه که تاریخ کتابت آن از نظر تاریخی کهنه تر از نسخههای خطی و اصلی برخی دیوان هاست، می تواند در تصحیح و مقابلهی اشعار آن شاعران مفید باشد. لازم به ذکر است که نسخهی حاضر امتیازاتی دارد از آن جمله اینکه مجموعهای است دربارهی بزرگان مولویه و حاوی فیه مافیه، مکتوبات، مجالس سبعه، بخشی از معارف [[بهاءالدین ولد، محمد بن حسین|سلطان العلماء]]، بخشی از مقالات [[شمس تبریزی، محمد|شمس الدین تبریزی]]، بعضی از سخنان مولانا و مقالات [[محقق ترمذی، سید برهانالدین حسین|سید برهان الدین محقق ترمذی]]. در مقالات بخشی عمده از سوانح خواجه احمد غزالی هم بدون هیچ اشارهای نقل شده است. سوانح اولین کتاب مستقلی است که به زبان فارسی دربارهی عشق تألیف شده است و از حیث معنوی، اثری صوفیانه و عارفانهی محض است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2253 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | سادسا: نسخهای که به نام مقالات خوانده شده و در اینجا هم به همان نام نامیده شده است، درون مجموعة الرسائلی متعلق به نیمهی سدهی هشتم هجری است و سه رسالهی آن ترقیمه دارد. همهی رسالات هفتگانه دربارهی مولویه است و این مسئله نشان می دهد که جمع کنندهی آن از مولویان بوده است. نسخهی پیش رو با توجه به سبک بیان و آوردن شواهد شعری از گویندگان بزرگ، بسیار شبیه کتاب معارف تصحیح استاد فروزانفر است. محتوای مجموعه هم شباهت زیادی به مجموعهی شمارهی 576 کتابخانهی سلیم آغا (استانبول) دارد. در مقالات این مجموعه اشعاری از سنائی، خاقانی، نظامی، یک رباعی از خیام، رباعیاتی از [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا جلال الدین]] و بیتی از عمادی شهریاری نقل شده است. شایان یادآوری است که اشعار نقل شده همه حکمی - عرفانی است. نقل این اشعار در این مجموعه که تاریخ کتابت آن از نظر تاریخی کهنه تر از نسخههای خطی و اصلی برخی دیوان هاست، می تواند در تصحیح و مقابلهی اشعار آن شاعران مفید باشد. لازم به ذکر است که نسخهی حاضر امتیازاتی دارد از آن جمله اینکه مجموعهای است دربارهی بزرگان مولویه و حاوی فیه مافیه، مکتوبات، مجالس سبعه، بخشی از معارف [[بهاءالدین ولد، محمد بن حسین|سلطان العلماء]]، بخشی از مقالات [[شمس تبریزی، محمد|شمس الدین تبریزی]]، بعضی از سخنان مولانا و مقالات [[محقق ترمذی، سید برهانالدین حسین|سید برهان الدین محقق ترمذی]]. در مقالات بخشی عمده از سوانح خواجه احمد غزالی هم بدون هیچ اشارهای نقل شده است. سوانح اولین کتاب مستقلی است که به زبان فارسی دربارهی عشق تألیف شده است و از حیث معنوی، اثری صوفیانه و عارفانهی محض است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2253 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> |