تاریخ معاصر سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از بزرگ ترین فاجعه‌ها در تاریخ سیاسی سوریه، اتفاقاتی است که برای بعثیون رخ داد که در ابتدا یک حرکت ملی بود، که به طور آگاهانه و عمیقا به عدالت اجتماعی اهمیت می‌داد و شکاف اجتماعی موجود در دنیای اعراب را بهبود می‌بخشید، آن حرکت از جهت این که دمشق بنیان‌گذار آن بود، منافع بسیاری را برای سوریه به همراه داشت. اما راهی بود که بعثیون را به دیکتاتوری اسد سوق داد، و بایستی درس مهمی برای دیگر کشورهای عربی در زمان حاضر باشد. مثال سودمند دیگر، هرج ومرج در پارلمان سوریه‌ی تحت قیمومیت و سال‌های پس از استقلال است. نگاهی اجمالی به این رخدادها، هشدار وحشتناکی به سیاسیون ناشکیبا و قسمتی از داستانی است که سوریه را به سوی دیکتاتوری سوق داده است. سیاسیون مذهبی کشورهای عرب هیچ گاه اهمیتی را که اکنون در بین مردم دارند، نداشته‌اند،آن‌ها در مواجهه با شکست بعثیون و دیگر ملیون عرب، این اهمیت را به دست آوردند، که به احساس عمیق بیزاری از غرب پیوند داشت. به دلایل دردناکی که این کتاب سعی در روشن کردن آن دارد، اسلام گرایی، در غرب به خوبی فهمیده نمی‌شود. اسلام گرایی سرانجام یک درخواست برای اعتبار و هویت است. ارزش‌های از قبیل: درست کاری، عدالت و رحمت در قلب اسلام هستند؛ و با تمرینات خشونت آمیز ضد تبعیضی که بعضی از گروه‌های اسلامی با ایده‌های جهادی عمل می‌کنند، ناسازگار است. بسیاری از مرم سوریه ممکن است متقاضی نوعی از دموکراسی باشند، که فرهنگ اسلامی مردم را نیز دربرگیرد. چنین دموکراسی ای بسیار متفاوت با قانونی است که سازمان‌های نظامی ای مثل القاعده یا داعش (که به بی رحمی و تعصب بدنام هستند)، پیشنهاد می‌دهند.

حافظ اسد هرگز این تصور را نداشت که استقرار دموکراسی در سوریه ممکن است موقعیت او را به خطر بیندازد. بشار اسد نیز در ابتدا با هدف استقرار دموکراسی پا به میدان گذاشت ولی به زودی جریانات در جهت دیگری تغییر مسیر دادند. برای هردو - پدر و پسر- گروه‌های تروریستی ای نظیر داعش و القاعده تهدید به حساب می‌آمدند. برای آن‌ها همکاری با حامیان قدیمی به مصلحت نزدیک تر بود. افزایش گروه‌های تروریستی در میان آن‌هایی که امروز با رژیم اسد می‌جنگند، بخشی از بهایی است که امروزه مردم سوریه آن را می‌پردازد. در حال حاضر، به مانند دیگر کشورهای عربی، به مردم سوریه نیز فشار می‌آورند که اختلافات فرقه‌ای را علم کنند. جنگ زخم خای فرقه‌ای با باز کرده و به طور مداوم مردم را به سوی روابط بدتر با یکدیگر سوق می‌دهد و احساس نفرتی به جا می‌گذارد که می‌تواند تا نسل‌ها ادامه داشته باشد.