التنديد بمن عدد التوحيد: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

التنديد بمن عدد التوحيد (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۹

۴ بایت اضافه‌شده ، ۸ آوریل

جز

جایگزینی متن - 'رسول الله' به 'رسول‌الله'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۱۱٬۵۱۷

ویرایش

@@ خط ۳۴: / خط ۳۴: @@
 در مقدمه، پس از معرفی موضوع کتاب، به بیان این نکته پرداخته شده است که تقسیم توحید به سه قسم یادشده، تقسیمی اشتباه و غلط است که از سوی برخی از متأخرین صورت گرفته است که از جمله آنها، صاحب شرح «[[العقيدة الطحاوية]]» می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>.
-در تمهید، به بیان این موضوع پرداخته شده است که خداوند، پیامبر(ص) را با کلمه توحید (لا إله إلا الله، محمد رسول الله)، مبعوث فرموده و به قائل آن، وعده بهشت را داده است و بر این موضوع، آیات و اخبار فراوانی دلالت دارند، از جمله آیه شریفه 19 سوره محمد:'''فَاعْلَمْ أَنَّهُ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ اللَّهُ''' (پس بدان که هیچ معبودى جز خدا نیست) و آیه شریفه 13 سوره فتح:'''وَ مَنْ لَمْ يؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَعِيراً''' (و هرکس به خدا و پیامبر او ایمان نیاورده است [بداند که] ما براى کافران آتشى سوزان آماده کرده‏‌ایم) که با ملاحظه این آیات و اخبار، به‌روشنی می‌توان دریافت که خداوند، توحید را با «لا إله إلا الله، محمد رسول الله» تبیین نموده است.
+در تمهید، به بیان این موضوع پرداخته شده است که خداوند، پیامبر(ص) را با کلمه توحید (لا إله إلا الله، محمد رسول‌الله)، مبعوث فرموده و به قائل آن، وعده بهشت را داده است و بر این موضوع، آیات و اخبار فراوانی دلالت دارند، از جمله آیه شریفه 19 سوره محمد:'''فَاعْلَمْ أَنَّهُ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ اللَّهُ''' (پس بدان که هیچ معبودى جز خدا نیست) و آیه شریفه 13 سوره فتح:'''وَ مَنْ لَمْ يؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ سَعِيراً''' (و هرکس به خدا و پیامبر او ایمان نیاورده است [بداند که] ما براى کافران آتشى سوزان آماده کرده‏‌ایم) که با ملاحظه این آیات و اخبار، به‌روشنی می‌توان دریافت که خداوند، توحید را با «لا إله إلا الله، محمد رسول‌الله» تبیین نموده است.
 در کتاب خداوند و در سنت پیامبر(ص) حرفی از تقسیم توحید به توحید ربوبی و الوهی و اسماء و صفات، وجود ندارد و هیچ‎یک از صحابه، تابعین و سلف صالح، قائل به آن نبوده‌اند، بلکه این تقسیم، بدعتی است مذموم که از قرن هشتم هجری به بعد اتفاق افتاده و هدف از آن، تشبیه برخی از مؤمنین به کفار است با این استدلال که ایشان نیز مانند کفار، قائل به توحید ربوبی هستند اما توحید الوهی نداشته و به همین دلیل، متوسلین به انبیا و اولیا را کافر و مشرک می‌دانند<ref>ر.ک: تمهید، ص7-‎8</ref>.