۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
سرگذشت نام ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' می ک' به ' می‌ک'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می نم' به ' می‌نم') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' می ک' به ' می‌ک') |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''سرگذشت نام ایران''' تألیف [[احدیان، محمدمهدی|محمدمهدی احدیان]]؛ این کتاب پژوهشی است درباره‌ی نام «ایران». واژه‌ی ایران را از دیدگاه زبان‌شناسی تاریخی بررسی می‌کند، ریشه‌های چهار هزار ساله و معنی آن را | '''سرگذشت نام ایران''' تألیف [[احدیان، محمدمهدی|محمدمهدی احدیان]]؛ این کتاب پژوهشی است درباره‌ی نام «ایران». واژه‌ی ایران را از دیدگاه زبان‌شناسی تاریخی بررسی می‌کند، ریشه‌های چهار هزار ساله و معنی آن را می‌کاود و شواهد ایران و آریا را در نوشته‌های تاریخی اوستا و ادبیات پهلوی، کتیبه‌های شاهان هخامنشی، ساسانی و کوشانی، و نوشته‌های یونانی، عربی و ادبیات هزارساله‌ی فارسی ارائه می‌دهد. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
نام ایران با اهمیت‌ترین کلان جاینام در تمدن غرب آسیا است که در عرصه‌های تاریخ، جغرافی، فرهنگی و سیاست مشهور است. تداوم کاربرد جاینام ایران طی دو هزاره‌ی اخیر در حالی که خاستگاه و ریشه‌ی آن را تا 3700 سال پیش می‌توان جستجو کرد، اهمیت تاریخی این کلان جاینام را در تمدن بشر نشان می‌دهد. ایرانی بودن نه از جنبه‌ی انتساب به کشور یا مرزهایی جدید با این نام، بلکه به عنوان مشخصه‌ی تمایز قومی یا فرهنگی، ریشه‌هایی دارد که برخی به دوران تاریخی هخامنشی و ماد، و برخی به دوران اساطیری هندو آریاییان می‌رسد اما تحولات دوره‌ی ماد و هخامنشی آغازگر پیدایش آگاهی جمعی جدیدی بود که در ایرانشهر ساسانی نمود پیدا کرد. از آغاز دوران ساسانیان، ایران در چهارچوب هویت سیاسی و مرتبط با نام کشور و حاکمیت بر قلمروی سیاسی سربرآورد و ایرانی بودن معنایی جدید و از جهاتی قابل مقایسه و نزدیک به هویت‌های ملی عصر مدرن یافت. احساس تعلق جمعی به مؤلفه‌های تمایز سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایرانشهر و آنچه هویت کهن ایرانی بود در سراسر دوران اسلامی به شکل‌های گوناگون تداوم یافت. | نام ایران با اهمیت‌ترین کلان جاینام در تمدن غرب آسیا است که در عرصه‌های تاریخ، جغرافی، فرهنگی و سیاست مشهور است. تداوم کاربرد جاینام ایران طی دو هزاره‌ی اخیر در حالی که خاستگاه و ریشه‌ی آن را تا 3700 سال پیش می‌توان جستجو کرد، اهمیت تاریخی این کلان جاینام را در تمدن بشر نشان می‌دهد. ایرانی بودن نه از جنبه‌ی انتساب به کشور یا مرزهایی جدید با این نام، بلکه به عنوان مشخصه‌ی تمایز قومی یا فرهنگی، ریشه‌هایی دارد که برخی به دوران تاریخی هخامنشی و ماد، و برخی به دوران اساطیری هندو آریاییان می‌رسد اما تحولات دوره‌ی ماد و هخامنشی آغازگر پیدایش آگاهی جمعی جدیدی بود که در ایرانشهر ساسانی نمود پیدا کرد. از آغاز دوران ساسانیان، ایران در چهارچوب هویت سیاسی و مرتبط با نام کشور و حاکمیت بر قلمروی سیاسی سربرآورد و ایرانی بودن معنایی جدید و از جهاتی قابل مقایسه و نزدیک به هویت‌های ملی عصر مدرن یافت. احساس تعلق جمعی به مؤلفه‌های تمایز سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایرانشهر و آنچه هویت کهن ایرانی بود در سراسر دوران اسلامی به شکل‌های گوناگون تداوم یافت. | ||
چگونگی پیدایش و تکوین نام ایران، معنای تاریخی واژه‌ی ایران و اریان، شواهد نوشتاری برجای مانده از نام ایران در منابع مکتوب و مفهوم برخی واژگاه مرتبط با آن از جمله آریا و عراق، موضوعاتی است که این کتاب به آن‌ها می‌پردازد. این کتاب پژوهشی است درباره‌ی نام «ایران». واژه‌ی ایران را از دیدگاه زبان‌شناسی تاریخی بررسی می‌کند، ریشه‌های چهار هزار ساله و معنی آن را | چگونگی پیدایش و تکوین نام ایران، معنای تاریخی واژه‌ی ایران و اریان، شواهد نوشتاری برجای مانده از نام ایران در منابع مکتوب و مفهوم برخی واژگاه مرتبط با آن از جمله آریا و عراق، موضوعاتی است که این کتاب به آن‌ها می‌پردازد. این کتاب پژوهشی است درباره‌ی نام «ایران». واژه‌ی ایران را از دیدگاه زبان‌شناسی تاریخی بررسی می‌کند، ریشه‌های چهار هزار ساله و معنی آن را می‌کاود و شواهد ایران و آریا را در نوشته‌های تاریخی اوستا و ادبیات پهلوی، کتیبه‌های شاهان هخامنشی، ساسانی و کوشانی، و نوشته‌های یونانی، عربی و ادبیات هزارساله‌ی فارسی ارائه می‌دهد.<ref> [https://historylib.com/books/2585 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||