تبیین جغرافیایی ارمنستان بر اساس منابع اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ارمنستان از کشورهای کهن جهان و قدیمی‌ترین همسایه‌ی ایران است. صفحات تاریخ پرفراز ونشیب این کشور مملو از جنگ ها، کشتارها و مهاجرت‌های اجباری ساکنان این سرزمین کهن است. پس از گذار از یک فرایند تاریخی طولانی، دست به تحریف تاریخ و دستکاری جغرافیای سیاسی زده‌اند. هدف از نگارش این کتاب، پرداختن به منابع جغرافیا و تاریخ اسلامی (اعم از دانشمندان ایرانی، عرب و عثمانی) در مقوله‌ی ارمنستان است که یک بازه‌ی زمانی هزار و یکصد ساله از قرن نهم تا بیستم میلادی را دربر می‌گیرد. این موضوع با توجه به این که تاریخ نگاری رسمی ترکیه و آذربایجان موجودیت ارمنستان در سرحدات کنونی جمهوری ترکیه و نیز قراباغ را شدیدا نقض کرده است و نظریه‌های کاملا نادرستی از جمله «اصرار بر ریشه‌های ترکی امپراتوری اورارتو»، «غیر بومی بودن ملت ارمنی در ارمنستان غربی»، «مهاجرت ارمنیان اروپا به آناتولی در هزاره‌ی اخیر» را به پیش می کشد، کاوش درباره‌ی مقوله‌ی ارمنستان در منابع جغرافیا و تاریخ اسلامی می‌تواند غیرعلمی بودن این نظریه‌های ساختگی تاریخ نگاری رسمی ترکیه و آذربایجان در راستای توجیه اشغال سرزمین ارمنستان را نشان دهد.

دلیل دیگر آن است که استفاده از منابع ارمنی یا اروپایی به دلایل صرفا سیاسی و با یادآوری باور تاریخ نگاران معاصر ترکیه و جمهوری آذربایجان، میزان مقبولیت علمی این تحقیق و هدف اصلی که همانا رد نظریه‌های منفی وجود سرزمین آبا و اجدادی ارامنه است را خدشه دار کرد. مورخان رسمی ترکیه و جمهوری آذربایجان به صورت سازمان یافته این فکر را تلقین می کنند که تمامی منابع و مآخذ تاریخی و جغرافیایی اروپایی که به هر نحوی اشاره‌ای به وجود ارمنستان دارند، تنها و تنها در خدمت اهداف امپریالیستی کشورهای قدرتمند بوده و کذب محضند. این نگرش برگرفته از روش‌شناسی ویژه‌ی مکاتب تام گرایانه است و مجادله‌ی علمی در چنین حوزه‌ای از ابتدا بیهوده و بی ثمر می‌نماید. بنابراین روش استناد به منابع اسلامی تا حد مؤثری می‌تواند روش‌شناسی تام گرایانه و غیر علمی فوق را تعدیل کند.