۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بابارکن‌الدین شیرازی، مسعود بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بابارکن‌الدین شیرازی، مسعود بن عبدالله (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۸ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۹:۵۵
، ۸ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'ابن عربى' به 'ابن عربى'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن عربى' به 'ابن عربى') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
وى از اوان كودكى به عرفان و تصوف گرايش داشت و پس از آن‌كه با احوال عارفان آشنايى يافت، به طريق سير و سلوك گام نهاد. | وى از اوان كودكى به عرفان و تصوف گرايش داشت و پس از آن‌كه با احوال عارفان آشنايى يافت، به طريق سير و سلوك گام نهاد. | ||
وى نخست نزد عبدالرزاق كاشانى (متوفى 736ق) به تعليم عرفان نظرى و سلوك عملى پرداخت و پس از وى از داوود قيصرى (متوفى 751ق) بهره جست و نزد آن دو «فصوص الحكم» ابن عربى را خواند و نيز در حل مشكلات فصوص، از نعمان خوارزمى كمك گرفت. قديمى‌ترين شرح فارسى «فصوص الحكم» محيى الدّين ابن عربى كه مى‌شناسيم، از آثار بابا ركن الدين است. | وى نخست نزد عبدالرزاق كاشانى (متوفى 736ق) به تعليم عرفان نظرى و سلوك عملى پرداخت و پس از وى از داوود قيصرى (متوفى 751ق) بهره جست و نزد آن دو «فصوص الحكم» [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] را خواند و نيز در حل مشكلات فصوص، از نعمان خوارزمى كمك گرفت. قديمى‌ترين شرح فارسى «فصوص الحكم» محيى الدّين [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] كه مى‌شناسيم، از آثار بابا ركن الدين است. | ||
او محضر امين بليانى را در شيراز دريافته و از وى به بزرگى ياد كرده و او را «شيخ المشايخ» خوانده است. | او محضر امين بليانى را در شيراز دريافته و از وى به بزرگى ياد كرده و او را «شيخ المشايخ» خوانده است. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
بابا ركن الدين در اصفهان درگذشت و در همانجا مدفون شد. وفات او بر پايه سنگ نوشته سر در آرامگاهش، در 769ق روى داده است. آرامگاه او كه اكنون در تخت فولاد اصفهان باقى است، همواره محل ذكر و عبادت درويشان و صوفيه بوده است. | بابا ركن الدين در اصفهان درگذشت و در همانجا مدفون شد. وفات او بر پايه سنگ نوشته سر در آرامگاهش، در 769ق روى داده است. آرامگاه او كه اكنون در تخت فولاد اصفهان باقى است، همواره محل ذكر و عبادت درويشان و صوفيه بوده است. | ||
در مذهب وى اختلاف كرده‌اند: برخى او را شيعه دانسته و عده‌اى ديگر او را اهل تسنن شمرده‌اند؛ اما سنگ نوشته قبرش حاكى از شيعه بودن اوست. از جهت مسلك عرفانى، از جمله در باور به وحدت وجود، او را از پيروان ابن عربى دانسته‌اند. | در مذهب وى اختلاف كرده‌اند: برخى او را شيعه دانسته و عده‌اى ديگر او را اهل تسنن شمرده‌اند؛ اما سنگ نوشته قبرش حاكى از شيعه بودن اوست. از جهت مسلك عرفانى، از جمله در باور به وحدت وجود، او را از پيروان [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] دانسته‌اند. | ||
== آثار:== | == آثار:== | ||