۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'نمی شوند' به 'نمیشوند') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه نویسی ' به 'هنویسی ') |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
در این دوازده سال، روایت [[الراضی، نها|نها الراضی]] از آن چه به او و اطرافیانش میگذرد همواره پیوسته نیست؛ گاه هر روز مینویسد و گاه ممکن است چند مان بین نوشتههایش وقفه بیفتد. با این حال، ورقی از خاطرات او نیست که کسالت بار باشد و در هر یادداشت اطلاعات و رخداد های شخصی و اجتماعی را، بدون حاشیه رفتن و لفاظی، روی کاغذ میآورد. گرچه محل شروع یادداشتها بغداد است و نام کتاب را هم در انتها یاداشتهای بغداد گذاشته، اما این نوشتهها به بغداد محدود نمیشوند. او همهی این سالها در بغداد نمی ماند و مدتی را در عمان (اردن) و بیروت میگذراند. هر کدام از این فصلها عناوین متفاوتی دارند که دغدغههای ذهنی او را به خوبی نشان میدهند: تحریم، تبعید، هویت. نویسنده نام فصل اول را به طعنه و طنزی شیرین هتل السعادة یا هتل پارادیز گذاشته. این نام اشاره به محل زندگی وی در آن دوران دارد. توصیف زندگی آدمهایی که در دورهی جنگ در گوشه و کنار این محل، در کنار هم زندگی میکنند و وصف کمبودها و تلاشهای شان برای تأمین نیازهای اولیه خواندنی است. | در این دوازده سال، روایت [[الراضی، نها|نها الراضی]] از آن چه به او و اطرافیانش میگذرد همواره پیوسته نیست؛ گاه هر روز مینویسد و گاه ممکن است چند مان بین نوشتههایش وقفه بیفتد. با این حال، ورقی از خاطرات او نیست که کسالت بار باشد و در هر یادداشت اطلاعات و رخداد های شخصی و اجتماعی را، بدون حاشیه رفتن و لفاظی، روی کاغذ میآورد. گرچه محل شروع یادداشتها بغداد است و نام کتاب را هم در انتها یاداشتهای بغداد گذاشته، اما این نوشتهها به بغداد محدود نمیشوند. او همهی این سالها در بغداد نمی ماند و مدتی را در عمان (اردن) و بیروت میگذراند. هر کدام از این فصلها عناوین متفاوتی دارند که دغدغههای ذهنی او را به خوبی نشان میدهند: تحریم، تبعید، هویت. نویسنده نام فصل اول را به طعنه و طنزی شیرین هتل السعادة یا هتل پارادیز گذاشته. این نام اشاره به محل زندگی وی در آن دوران دارد. توصیف زندگی آدمهایی که در دورهی جنگ در گوشه و کنار این محل، در کنار هم زندگی میکنند و وصف کمبودها و تلاشهای شان برای تأمین نیازهای اولیه خواندنی است. | ||
کتاب یادداشتهای بغداد یکی از نمونههای درخشان مستندنگاری است که بر اساس خاطرات و مشاهدات شخصی نوشته شده است. این کتاب روز نوشتههای نقاش و هنرمند و مدرنیست برجستهی عراقی است که از ابتدای جنگ اول خلیج فارس تا انتهای جنگ دوم خلیج فارس را روایت میکند. این کتاب صرفا | کتاب یادداشتهای بغداد یکی از نمونههای درخشان مستندنگاری است که بر اساس خاطرات و مشاهدات شخصی نوشته شده است. این کتاب روز نوشتههای نقاش و هنرمند و مدرنیست برجستهی عراقی است که از ابتدای جنگ اول خلیج فارس تا انتهای جنگ دوم خلیج فارس را روایت میکند. این کتاب صرفا خاطرهنویسی نیست، بلکه روایت رنج و تاریخ و روزگار ملتهب دوازده سال آخر حکومت صدام است که از چشم زنی برخاسته که یکی از مهمترین خانوادههای روشنفکر عراق است. [[الراضی، نها|نها الراضی]] یک از نقاشان مهم نوگرای عراقی است که در لندن و بیروت درس خواند و کار کرد و با آغاز جنگ لبنان، در اوایل دههی هشتاد، به کشورش بازگشت. او در این کتاب شگفت آور روایتی میسازد از چگونگی نابود شدن عراق به دست صدام و آمریکا و نیروهای هم پیمانش. نابودی ای که به زعم او کل خاورمیانه را هدف گرفته است. یادداشتهای او مدام به اتفاقهای روز، گذشتهها و هنر و ادبیات اشاره میکنند و برای همین کتاب به یک اثر مهم ادبی تبدیل شد و برای این نقاش برجسته اعتبار فراوانی به همراه آورد. قصهی پرآب چشم رؤیاهایی که قدرتها تباهشان کردند.<ref> [https://historylib.com/books/2588 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == |