تاریخ جمهوری ارمنستان: تفاوت میان نسخه‌ها

از بهار سال 1918م، تا زمستان 1920م، مردم ارمنستان به مدت دو سال و نیم، تلاش مجدانه‌ای در جهت برپایی حکومتی مستقل مبذول داشتند. این حکومت نخستین موجودیت سیاسی آنان پس از گذشت پانصد سال به شمار می آمد و مشلات بسیار و حل نشدنی بر سر راهش قرار داشت؛ اما این ملت که مشتقات بی سابقه‌ای سال های 1916-1915م را متحمل شده بود، سخت کوشید تا به موفقیت همگانی دست یابد. اگرچه ارمنی ها کاملا نامنتظر به استقلال رسیده بودند، اما دیری نپایید که دریافتند، عامل اساسی صیانت ذات و تجدید حیاتشان همین استقلال است. اکنون با گذشت نیم قرن آشکار شده است که آن لحظه ی تاریخی، برای دستیابی ارمنی ها به استقلال پایدار، رویدادی بی موقع بوده است. چرا که آن فرصت در مقایسه با ملل آسیا و آفریقا بسیار زود، و در برابر تجربه ی مردم بالکان، بسیار دیر برای امنی ها پیش آمده بود. این واقعیت که نه ترکیه ی ناسیونالیست و نه اتحاد شوروی، ارمنستانی مستقل را در قلمرو رومانف و عثمانی سابق بر نمی تابیدند و قوای متفق و ایالات متحده نیز در به ثمر رساندن برنامه ها و تعهداتشان با شکست مواجه شده بودند و ارمنی ها خود به تنهایی برای دفاع از کشور قلیل و ضعیف بودند، عواملی بود که منجر به از هم پاشیدن جمهوری ارمنستان شد.