۱۰۲٬۰۷۸
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابی الحدید' به 'ابیالحدید') |
||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
[[ابن ابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابیالحدید]] از معدود عالمان و دانشمندان مشهور معتزلی قرن هشتم هجری است که در بسیاری از دانشهای آن روزگار، دارای تألیفاتی است. شرح نهج البلاغهی وی یکی از ماندگارترین کتاب های اوست. [[ابن ابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابیالحدید]] در شرح نهج البلاغه از منابع گوناگون شفاهی و مکتوب بهره برده است. یکی از عالمان و دانشورانی که وی محضر علمی او را درک کرده، ابوجعفر یحیی بن ابی زید علوی مشهور به نقیب البصرة یا ابوجعفر النقیب است. [[ابن ابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابیالحدید]] در شرح خود بارها این شخصیت را با عبارتها و تعبیرات گوناگون ستوده است. گفتنی است با همه مهارت و ورزیدگی ابوجعفر النقیب در دانشهای آن روز از قبیل کلام، تاریخ، فقه الحدیث، ادبیات و ...، تألیفی از او به جای نمانده است؛ لذا تنها راه دست یابی به افکار و اندیشههای او رجوع به شرح [[نهجالبلاغة (صبحی صالح)|نهج البلاغه]]<nowiki/>ی شاگر فاضلش [[ابن ابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابیالحدید]] است. | [[ابن ابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابیالحدید]] از معدود عالمان و دانشمندان مشهور معتزلی قرن هشتم هجری است که در بسیاری از دانشهای آن روزگار، دارای تألیفاتی است. شرح نهج البلاغهی وی یکی از ماندگارترین کتاب های اوست. [[ابن ابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابیالحدید]] در شرح نهج البلاغه از منابع گوناگون شفاهی و مکتوب بهره برده است. یکی از عالمان و دانشورانی که وی محضر علمی او را درک کرده، ابوجعفر یحیی بن ابی زید علوی مشهور به نقیب البصرة یا ابوجعفر النقیب است. [[ابن ابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابیالحدید]] در شرح خود بارها این شخصیت را با عبارتها و تعبیرات گوناگون ستوده است. گفتنی است با همه مهارت و ورزیدگی ابوجعفر النقیب در دانشهای آن روز از قبیل کلام، تاریخ، فقه الحدیث، ادبیات و ...، تألیفی از او به جای نمانده است؛ لذا تنها راه دست یابی به افکار و اندیشههای او رجوع به شرح [[نهجالبلاغة (صبحی صالح)|نهج البلاغه]]<nowiki/>ی شاگر فاضلش [[ابن ابیالحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابیالحدید]] است. | ||
ابوجعفر النقیب دو ویژگی دیگر نیز دارد که او را از بقیهی هم طرازان خود ممتاز کرده است؛ یکی اعتدال و میانه روی است که با وجود آنکه در عصری می زیست که بازار مجادلات کلامی داغ بوده و زمینه برای موضع گیریهای تند و خارج از انصاف فراهم بوده است هیچ گاه از جاده اعتدال و انصاف خارج نگشته است. وی در بحثهایی که با شاگرد فاضلش ابن | ابوجعفر النقیب دو ویژگی دیگر نیز دارد که او را از بقیهی هم طرازان خود ممتاز کرده است؛ یکی اعتدال و میانه روی است که با وجود آنکه در عصری می زیست که بازار مجادلات کلامی داغ بوده و زمینه برای موضع گیریهای تند و خارج از انصاف فراهم بوده است هیچ گاه از جاده اعتدال و انصاف خارج نگشته است. وی در بحثهایی که با شاگرد فاضلش ابن ابیالحدید دارد در عین تقابل عقیدتی که میان آن دو آشکارا دیده میشود هیچ گاه زبانش را آلوده به ناسزا نکرده است و دیگری حریت و آزاداندیشی اوست که در ارائهی دیدگاههای خود، هیچ گاه در بند تعصبات فرقهای نشده بلکه تلاشش در رسیدن به حقیقت بوده است؛ شاید بتوان ادعا کرد که او در قرن ششم و اوایل قرن هفتم تجسم اعتدال، عقل گرایی و آزاداندیشی بوده است. | ||
با همهی این اوصاف، نام برده قرن ها مورد غفلت عالمان مسلمان و مستشرقان قرار گرفته بود تا این که مورخ و پژوهشگر عراقی دکتر مصطفی جواد با نگارش این رساله کوشید تا با ارائهی شرح حال و اندیشهی او، غفلت یاد شده را جبران کند. او ابتدا به شرح حال ابوجعفر النقیب پرداخته و سپس به آرا و اندیشهی او اشاره کرده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2516 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> | با همهی این اوصاف، نام برده قرن ها مورد غفلت عالمان مسلمان و مستشرقان قرار گرفته بود تا این که مورخ و پژوهشگر عراقی دکتر مصطفی جواد با نگارش این رساله کوشید تا با ارائهی شرح حال و اندیشهی او، غفلت یاد شده را جبران کند. او ابتدا به شرح حال ابوجعفر النقیب پرداخته و سپس به آرا و اندیشهی او اشاره کرده است.<ref> [https://www.historylib.com/books/2516 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref> |