سیره علمی و عملی امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیره علمی و عملی امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام''' به کوشش اکبر اسدعلیزاده؛ آنچه در این کتاب شریف آورده شده در مجموع شصت و نه مقاله است که در دوازده فصل در خصوص زندگی و سیره ی علمی و عملی، شخصیت، فضائل، مناقب، امامت و ولایت مولایمان امیرالمؤمنین علی ابن ابی طالب علیه السلام نوشته شده است.

فصل دوم: سیره ی معنوی و اجتماعی امیرالمؤمنین علیه السلام

فصل پنجم: رهنمودهای امیرمؤمنان علی علیه السلام درباره ی قرآن و اهل بیت

فصل ششم: واقعه ی غدیر

در خصوص زندگی و سیره ی علمی و عملی، شخصیت، فضائل، مناقب، امامت و ولایت مولایمان امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب- (علیه آلاف تحیت و السلام) - کتاب های فراوانی از سوی علمای اسلامی و غیر اسلامی نوشته شده است، اما هرقدر درباره ی آن حضرت نوشته و گفته شود باز کم است. شاهد این سخن کلام نورانی پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی صل الله علیه و الله است که فرمود: «اگر تمامی باغ ها، قلم و دریاها مرکب، و همه اجنه حسابگر و تمام انسان ها نویسنده باشند، قادر به شمارش فضائل علی بن ابیطالب علیه السلام نخواهند بود». اما با این حال در روایت دیگر می فرمایند: «خداوند برای برادرم علی فضائل بی شماری قرار داده است که اگر کسی از روی اعتقاد، یکی از آن فضائل را بیان نماید، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می بخشد، اگر کسی یکی از فضائل آن حضرت را بنویسد، تا هنگامی که آن نوشته باقی است، ملائکه برای او استغفار می کنند، و اگر کسی یکی از فضائل آن حضرت را بشنود، خداوند همه گناهانی را که از راه گوش انجام داده است می بخشد، و اگر کسی به نوشته ای درباره ی فضائل علی علیه السلام نگاه کند، خداوند از تمام گناهانی که از راه چشم کسب کرده است در می گذرد».

باید اذعان کرد که با وجود این همه رشد علمی امیر مؤمنان علی علیه السلام این قرآن ناطق همچون قرآن صامت همچنان ناشناخته است و بشر به عمق و ژرفای آن نرسیده است. علمای عالم با همه ی فضل و دانش والایشان آنچه در حجاب وجود خود و در آیینه محدود نفسانیت خویش از آن جلوه تام حق دریافت کرده اند، علی علیه السلام غیر از آن است. واقعا انسان نمی تواند با این سرمایه ای علمی و معرفتی به ظاهر رشده کرده و در واقع محدود خود درباره ی شخصیت و حقیقت ناشناخته ی مولای متقیان امیر مؤمنان علیه السلام صحبت کند، شاید به همین جهت پیامبر اکرم صل الله علیه و آله به امیر مؤمنان فرمود:« ای علی تو را نشناخت آن گونه که حق شناختن توست، جز خدا و من». چرا که روح علی علیه السلام یک روح وسیع، همه جانبه، چند بعدی و متضاد است، ابعاد متضاد از عجایب منحصر به فرد او است، آنجا که فرمان الهی بر ان است که باید شجاع و دلیر باشد و جان در کف اخلاص نهد، سراپا شجاعت و دلیری است، از دم تیغش خون می چکد و در عین حال مهربان و رقیق القلب، ولی آنجا که در پیشگاه معبود خود می رسد که جایگاه خضوع و خشوع است، سراپا انابه و ناله است، گویی این شخص جز عبادت و ذکر کاری ندارد، آنجا که با مال خودش می رسد تمام سخاوت است، اما آنگاه که به بیت المال می رسد و مامور است طبق عدالت رفتار کند، سراپا بخل و امساک است، و هنگامی که در مقام قضاوت قرار می گیرد با صلابت و قدرت کامل بدون در نظر گرفتن مناصب و خویشاوندی متهم قضاوت می کند، جز خدا کسی را نمی بیند. حضرت در عدالت قضائی و احقاق حقوق مظلومین و ستم دیدگان آن چنان حساس بود که حتی کوچکترین بی عدالتی را در قضاوت تأمل نمی کند.<ref> [https://www.historylib.com/books/2397 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>