سواطع الإلهام في تفسير كلام الملك العلام: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'آیةالله' به 'آیت‌الله ')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۸: خط ۸:
[[آیت‌الله ‌زاده شیرازی، مرتضی]] (مصحح)
[[آیت‌الله ‌زاده شیرازی، مرتضی]] (مصحح)


[[بحرالعلوم، سید محمد]] (مقدمه نویس)
[[بحرالعلوم، سید محمد]] (مقدمه‌نویس)
| زبان =عربی
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏96‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏ف‎‏9‎‏س‎‏9
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏96‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏ف‎‏9‎‏س‎‏9
خط ۳۲: خط ۳۲:
}}
}}
   
   
'''سواطع الإلهام في تفسير كلام الملك العلام''' اثر ابوالفیض فیضى دکنى(954-1004ق)، کتابی است تفسیری از نویسنده قرن دهم.
'''سواطع الإلهام في تفسير كلام الملك العلام''' اثر [[فیضی، ابوالفیض بن مبارک|ابوالفیض فیضى دکنى]](954-1004ق)، کتابی است تفسیری از نویسنده قرن دهم.


به دنبال این تفسیر، کتاب [[تفسير القرآن الكريم (شبر)|تفسیر القرآن الکریم]]، معروف به تفسیر شبر اثر سيد عبدالله شبّر (متوفی 1242ق) آمده است.
به دنبال این تفسیر، کتاب [[تفسير القرآن الكريم (شبر)|تفسیر القرآن الکریم]]، معروف به تفسیر شبر اثر [[شبر، سید عبدالله|سيد عبدالله شبّر]] (متوفی 1242ق) آمده است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۴۴: خط ۴۴:
مفسر در سرتاسر تفسیر واژه‌اى که حرف نقطه‌دار در آن باشد بکار نبرده است. حروف نقطه‌دار ب، ت، ث، ج، خ، ذ، ز، ش، ض، ظ، غ، ف، ق، ن (نیمى از حروف الفباى عربى) در این اثر به‌چشم نمى‌خورد. وى براى رعایت این ظرافت ادبى، الفاظ بى‌نقطه چون: اولى، الوک، رسول، مرسل، مصر، الله، معاد، اسلام، سلام، رهط، ساعور، صروح، دوح، صلاح، طلاح، حال، کلام، روع، ردع، اهل، عصر، عهد، عمل، علم، ودّ و... را که بدون نقطه هستند، ده‌ها بار در اثرش بکار گرفته است.
مفسر در سرتاسر تفسیر واژه‌اى که حرف نقطه‌دار در آن باشد بکار نبرده است. حروف نقطه‌دار ب، ت، ث، ج، خ، ذ، ز، ش، ض، ظ، غ، ف، ق، ن (نیمى از حروف الفباى عربى) در این اثر به‌چشم نمى‌خورد. وى براى رعایت این ظرافت ادبى، الفاظ بى‌نقطه چون: اولى، الوک، رسول، مرسل، مصر، الله، معاد، اسلام، سلام، رهط، ساعور، صروح، دوح، صلاح، طلاح، حال، کلام، روع، ردع، اهل، عصر، عهد، عمل، علم، ودّ و... را که بدون نقطه هستند، ده‌ها بار در اثرش بکار گرفته است.


محقق این تفسیر دکتر [[آیت‌الله ‌زاده شیرازی، مرتضی|سید مرتضى آیت‌الله زاده شیرازى]] در پایان هر جلد فهرست واژگان بى‌نقطه را به همراه معانى آنها به عنوان «حل معاسر سواطع الالهام» ارائه نموده است.
محقق این تفسیر [[آیت‌الله‌زاده شیرازی، مرتضی|دکتر سید مرتضى آیت‌الله‌زاده شیرازى]] در پایان هر جلد فهرست واژگان بى‌نقطه را به همراه معانى آنها به عنوان «حل معاسر سواطع الالهام» ارائه نموده است.


ازاینرو در این تفسیر الفاظ مشکل فراوانى وجود دارد. فهرست زیر، نمونه‌اى از واژگانى است که مفسر، معادل آنرا کلمه‌اى بى‌نقطه بکار برده است: حضرت على-اسدالله کرار، اهل الکتاب-اهل الطرس، امرئة و نساء-عرس و اعراس، طلاق-سراح اجر-کراء، آمنوا-اسلموا، الامیین-اولاد ماء السماء، محضات-صوالح و سؤالم الیم-اصر، علیم-عالم، حکیم-حاکم و قوم-رهط.
ازاینرو در این تفسیر الفاظ مشکل فراوانى وجود دارد. فهرست زیر، نمونه‌اى از واژگانى است که مفسر، معادل آنرا کلمه‌اى بى‌نقطه بکار برده است: حضرت على-اسدالله کرار، اهل الکتاب-اهل الطرس، امرئة و نساء-عرس و اعراس، طلاق-سراح اجر-کراء، آمنوا-اسلموا، الامیین-اولاد ماء السماء، محضات-صوالح و سؤالم الیم-اصر، علیم-عالم، حکیم-حاکم و قوم-رهط.
خط ۵۸: خط ۵۸:
ملا حیدر کاشانى تاریخ پایان نگارش تفسیر را جمله''' «قل هو الله»''' یعنى سال 1002 مى‌داند.دیگرى''' «لا رطب و لا یابس الا فى کتاب مبین»''' را به‌عنوان تاریخ اختتام برشمرده است. برخى از دشمنان فیضى نگارش تفسیر بى‌نقطه را بدعت شمردند و او را براى اینکار نکوهش نمودند. وى در پاسخ گفت: تفسیر بى‌نقطه هیچ اشکالى ندارد زیرا شهادتین یعنى''' «لا اله الا الله»''' و''' «محمد رسول‌الله»''' بى‌نقطه است.
ملا حیدر کاشانى تاریخ پایان نگارش تفسیر را جمله''' «قل هو الله»''' یعنى سال 1002 مى‌داند.دیگرى''' «لا رطب و لا یابس الا فى کتاب مبین»''' را به‌عنوان تاریخ اختتام برشمرده است. برخى از دشمنان فیضى نگارش تفسیر بى‌نقطه را بدعت شمردند و او را براى اینکار نکوهش نمودند. وى در پاسخ گفت: تفسیر بى‌نقطه هیچ اشکالى ندارد زیرا شهادتین یعنى''' «لا اله الا الله»''' و''' «محمد رسول‌الله»''' بى‌نقطه است.


گویند: طبرسى در مقدمه تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن|مجمع البیان]] گوید: تفسیر خمراوى بدون نقطه است همچنین کتابى در اصول فقه بدون نقطه است.
گویند: طبرسى در مقدمه تفسیر [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البیان]] گوید: تفسیر خمراوى بدون نقطه است همچنین کتابى در اصول فقه بدون نقطه است.


و نیز [[امام على(ع)]] هنگام ازدواج با یکى از همسرانش خطبه‌اى بدون نقطه ایراد فرمود. این خطبه را که به «الخطبة الخالیة من النقط» موسوم است، لبیب بیضون در کتاب «تصنیف نهج‌البلاغة» ص 9-998 از مصادر گوناگونى نقل نموده که یکى از آنها [[المناقب|مناقب ابن شهر آشوب]] از [[امام رضا(ع)]] است.  
و نیز [[امام على(ع)]] هنگام ازدواج با یکى از همسرانش خطبه‌اى بدون نقطه ایراد فرمود. این خطبه را که به «الخطبة الخالیة من النقط» موسوم است، لبیب بیضون در کتاب «تصنیف نهج‌البلاغة» ص 9-998 از مصادر گوناگونى نقل نموده که یکى از آنها [[المناقب|مناقب ابن شهر آشوب]] از [[امام رضا(ع)]] است.  
خط ۶۷: خط ۶۷:
==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==


نسخه‌هاى خطى فراوانى از این تفسیر در کتابخانه‌هاى معروفى همچون کتابخانه آستان قدس رضوى، کتابخانه مجلس شورا و کتابخانه بزرگ مرعشى نجفى وجود دارد. دکتر [[آیت‌الله ‌زاده شیرازی، مرتضی|سید مرتضى آیت‌الله زاده شیرازى]] در تحقیق این اثر از سه نسخه خطى استفاده کرده است. نسخه آستان قدس با رمز (ق)، نسخه دانشگاه اصفهان با رمز(ص) و نسخه مجلس با رمز (م). پس از بررسى روشن مى‌شود که نسخه (م) پرغلط است آنرا حذف مى‌کند. از مقایسه نسخه (ق) و(ص) معلوم مى‌شود نسخه(ص) بهترین نسخه است و از آنجا که تصمیم داشته تفسیر وجیز بشر را در پانوشت سواطع چاپ کند نسخه(ص) را اصل قرار مى‌دهد و با نسخه (ق) آن‌را تصحیح مى‌کند. تا دیگر نیازى به ضبط اختلاف نسخه‌ها در پانوشت نباشد.
نسخه‌هاى خطى فراوانى از این تفسیر در کتابخانه‌هاى معروفى همچون کتابخانه آستان قدس رضوى، کتابخانه مجلس شورا و کتابخانه بزرگ مرعشى نجفى وجود دارد. دکتر [[آیت‌الله‌زاده شیرازی، مرتضی|سید مرتضى آیت‌الله زاده شیرازى]] در تحقیق این اثر از سه نسخه خطى استفاده کرده است. نسخه آستان قدس با رمز (ق)، نسخه دانشگاه اصفهان با رمز(ص) و نسخه مجلس با رمز (م). پس از بررسى روشن مى‌شود که نسخه (م) پرغلط است آنرا حذف مى‌کند. از مقایسه نسخه (ق) و(ص) معلوم مى‌شود نسخه(ص) بهترین نسخه است و از آنجا که تصمیم داشته تفسیر وجیز بشر را در پانوشت سواطع چاپ کند نسخه(ص) را اصل قرار مى‌دهد و با نسخه (ق) آن‌را تصحیح مى‌کند. تا دیگر نیازى به ضبط اختلاف نسخه‌ها در پانوشت نباشد.




چاپ حاضر زیر نظر دکتر [[آیت‌الله ‌زاده شیرازی، مرتضی|سید مرتضى آیت‌الله زاده شیرازى]] و با همکارى تنى چند از قرآن‌پژوهان در 6 جلد از سوى انتشارات یاران در سال 1417 برابر 1996م براى اولین‌بار به زیور طبع آراسته گردید.
چاپ حاضر زیر نظر دکتر [[آیت‌الله‌زاده شیرازی، مرتضی|سید مرتضى آیت‌الله زاده شیرازى]] و با همکارى تنى چند از قرآن‌پژوهان در 6 جلد از سوى انتشارات یاران در سال 1417 برابر 1996م براى اولین‌بار به زیور طبع آراسته گردید.


این چاپ داراى مقدمه‌اى از علامه دکتر [[بحرالعلوم، سید محمد|سید محمد بحر العلوم]] در تفسیر نزد شیعه و مفسران و تفاسیر شیعى و پژوهشى از دکتر سید مرتضى در معرفى مفسر و تفسیر و شیوه تحقیق نسخه است. در حاشیه آن تفسیر بشر وجود دارد تا اگر خواننده از سواطع چیزى درنیافت به تفسیر بشر مراجعه کند. همچنین در پایان هر جلدى با عنوان «حل معاسر سواطع» فهرستى از واژگان بى‌نقطه به همراه معانى آنها جهت راهنماى خوانندگان ارائه گردیده است.
این چاپ داراى مقدمه‌اى از علامه دکتر [[بحرالعلوم، سید محمد|سید محمد بحر العلوم]] در تفسیر نزد شیعه و مفسران و تفاسیر شیعى و پژوهشى از دکتر سید مرتضى در معرفى مفسر و تفسیر و شیوه تحقیق نسخه است. در حاشیه آن تفسیر بشر وجود دارد تا اگر خواننده از سواطع چیزى درنیافت به تفسیر بشر مراجعه کند. همچنین در پایان هر جلدى با عنوان «حل معاسر سواطع» فهرستى از واژگان بى‌نقطه به همراه معانى آنها جهت راهنماى خوانندگان ارائه گردیده است.
== منابع مقاله ==
== منابع مقاله ==
# تفسیر سواطع الالهام، فیضى، ج1، مقدمه محقق.
# تفسیر سواطع الالهام، فیضى، ج1، مقدمه محقق.