شناخت اصالت و جعل آثار تاریخی ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها

یادگیری علم و مطالعه‌ی تاریخ گذشتگان، در واقع استفاده از تجربیات همه‌ی کسانی است که پیش از ما زندگی کرده و رنج و زحمتی را برای کسب تجربه، متحمل شده‌اند.  ما با مطالعه‌ی صحیح تاریخ و با استفاده‌ی درست از علم در واقع با بهره گیری از تجربیات گذشتگان توانایی‌های خودمان را افزایش داده و دنیایی زیبا؛ آرام و دلنشین را برای خود و دیگران مهیا خواهیم ساخت. از قرن چهاردهم به این سو صاحبان و علاقمندان به نگهداری اشیاء عتیقه در جستجوی آثار کهن و باستانی هستند. این افراد امیدوارند که با این اقدام، دانش خود را از گذشته که تنها بر پایه‌ی متون باستانی استوار بود افزایش دهند. تا اوایل قرن نوزدهم؛ جستجوی گنج منجر به کشف تمدن‌های بزرگ گمشده می گردید. پیشرفت‌های صورت گرفته در مطالعات و بررسی‌های زمین شناسی، این فرضیه را مطرح می‌کند که این فرهنگ ها بسیار کهن و قدیمی بوده‌اند اما تعیین قدمت آثارشان بسیار دشوار است. هدف از جعل آثار باستانی فریب اذهان عمومی است. در این عمل که به منظور کسب ثروت صورت می‌گیرد از روی آثار باستانی ارزشمند، گرانبها و نادر، شی بدلی ساخته می‌شود و به جای اثر اصلی به فروش می‌رسد. همچنین هدف از جعل اسناد؛ ادعای تملک زمین، دارایی و یا کسب اصالت، هویت و قدرت است. برخی مواقع نیز این عمل به منظور فریب کارشناسان آثار هنری و تاریخی صورت می‌گیرد. برخی از آثار بدلی، نمونه‌های ساده و برخی دیگر، نمونه‌های پیچیده هستند که با استفاده از تکنیک های ساخت اشیا در اعصار کهن ساخته می‌شوند. نکته‌ی دیگر آنکه برخی مواقع، جاعلان از مهارت‌های کاربردی باستان شناسان که در حفظ آثار تاریخی به کار می برند، سوء استفاده کرده و به ترمیم اشیاء آسیب دیده دست می زنند و یا قطعات نامربوط اشیای شکسته را در کنار هم قرار می دهند.