مرزهای کرانمندی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مرزهای کرانمندی''' نوشته‌ی [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] کتابی است فلسفی که متأسّفانه در کتابخانه‌ی ملّی به خطا آن را در ذیل فق و حدود و حقوق اسلامی قید کرده‌اند. در واقع لفظ حدود الله که در متن با توجّه به آیات قرآنی مورد استفاده قرار گرفته کتابدار کتابخانه‌ی ملّی به خطا افتاده و تورّقی کافی و نظری وافی در متن نینداخته تا نظریات فلسفیِ آن را ببیند. برای این که معلوم شود کار از نوع فکر و فلسفه است کافی بود تورّقی سریع صورت بگیرد و یا فهرست مطالب و یا منابع را از نظر بگذراند. به هر حال این کتاب از جمله کتابهایی است که از سویی فلسفی است و از دیگر سو مربوط به انسان شناسی می‌شود، گرچه عنصر اپیستمولوژیک آن نیز بسیار قوی است.  

در فهرست کتاب ظاهراً با دو مطلب مواجه هستیم، یکی مقدّمه و یکی هم مرزهای کرانمندی، چنانکه از فهرست مطالب پیداست غیر از مقدّمه کتاب در واقع یک فصل بیشتر ندارد و آن هم با نام کتاب یکسان است: «مرزهای کرانمندی». در واقع کتاب پیوستگی کاملی دارد که تا آخر باید با همان سیری که مؤلّف در نظر گرفته است همراه شد تا به کنه مطلب راه یافت. امّا مقدّمه‌ی کتاب خود زیر مجموعه‌هایی دارد، بخشی از متألّهان و فلاسفه می‌گوید و مفهوم مرز را از آن منظر مورد تفحّص قرار می‌دهد. بعد از آن عنوان فرعی دیگری دارد به نام «نگاهی به واژگان» که در اینجا به بیان و بررسی چند واژه می‌پردازد که با اصل کتاب منطبق و مربوط است. این واژگان عبارتند از: مرز. حدّ و حدود. کرانمند و بیکران، با مترادفهایی به مانند محدود و نامحدود، متناهی و نامتناهی، مقیّد و مطلق، باپایان و پایاندار و بی پایان، و نیز: بسته و باز.

فصل اصلی کتاب که یکی بیش نیست و به تطویلِ تمام به شرح و تفسیر تدوری مؤلّف می‌پردازد چنانکه گفته شد مرزهای کرانمندی نام دارد که همان نام کتاب است. این فصل با ذکر آیه‌ی نخست از سوره طلاق که به حدود الهی و خروج از آن اشاره می‌کند آغاز می‌شود که در واقع بحث اصلی هم همین است، یعنی شناختن حدود و مراعات کردن آن. ضمن این که امکان عدول و خروج از آن نیز در دستور بررسی قرار گرفته است. چرایی و چگونگی و نیز کی و کجایی آن نیز به طور مستند مورد پرداخت واقع شده است. این فصل اصلی از صفحه 31 آغاز می‌شود و تا صفحه 266 ادامه می‌یابد. یعنی حدود 230 صفحه به طور پیوسته بحث را دنبال می‌کند. ولی شیوه‌ی پرداخت به گونه‌ای نیست که ملالت و خستگی بیاورد، زیرا روال کار با استنادات و شواهد و تحلیل‌های عرفانی، فلسفی و دینی چنان است که خواننده را با خود همراه می‌کند و خواننده نیز میلی به عقب ماندن از متن نویسنده را ندارد. نوع نگارش از بابت صورت و معنا به گونه‌ای است که گام به گام از افقی نرم به مرور به اوج حرکت می‌کند و تا امتدادی در همان اوج سیر می‌نماید و بعد، از میانه به آرامی رو به پایین حرکت می‌کند، در این حرکت بالا و پایین که به تدریج و به آرامی صورت می‌گیرد هیچ سختی ای از بابت معنا و مفهوم خواننده را در بر نمی‌گیرد.

# کتاب در راستای انسان شناسی نوشته شده است و آنتروپولوژیِ فلسفی را دنبال می‌کند.