۱۰۶٬۲۹۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ی ها ' به 'یها ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'های ') |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
گذشته از مثنویها، از وی اشعار زیادی در قالب غزل و قصیده هم وجود دارد ولی در این زمانهای اخیر در کارنامهی شعری او چندین کتاب ارزنده در قالب رباعی دیده میشود که نام برخی از این رباعیات بدین شرحاند: [[نقطهی آغاز]]، که اختصاصاً به پیامبر خاتم(ص) مربوط میشود، [[نرد عشق]] به مفاهیم عاشقانه همت گماشته، [[تازیانههای رباعی|تازیانههای رباعی]] اشعاری است عرفانی و جهت سلوک معنوی، [[شهر بهشت]]، [[دنیای شما]]، [[رباعی ایّام، ایّام رباعی]] مجموعه اشعاری است که به مقولات اجتماعی میپردازد و جنبهی معرفتی و هشدارباش دارد. و نیز [[شعر قرآنی]] که منحصراً به مفاهیم قرآنی توجّه کرده و به آیات اختصاص یافته است. | گذشته از مثنویها، از وی اشعار زیادی در قالب غزل و قصیده هم وجود دارد ولی در این زمانهای اخیر در کارنامهی شعری او چندین کتاب ارزنده در قالب رباعی دیده میشود که نام برخی از این رباعیات بدین شرحاند: [[نقطهی آغاز]]، که اختصاصاً به پیامبر خاتم(ص) مربوط میشود، [[نرد عشق]] به مفاهیم عاشقانه همت گماشته، [[تازیانههای رباعی|تازیانههای رباعی]] اشعاری است عرفانی و جهت سلوک معنوی، [[شهر بهشت]]، [[دنیای شما]]، [[رباعی ایّام، ایّام رباعی]] مجموعه اشعاری است که به مقولات اجتماعی میپردازد و جنبهی معرفتی و هشدارباش دارد. و نیز [[شعر قرآنی]] که منحصراً به مفاهیم قرآنی توجّه کرده و به آیات اختصاص یافته است. | ||
امّا میرِ بهار چهارپارههای علوی است که صرفاً وجود نازنین [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] را دنبال میکند و او را در تمام مراحلی که قرآن و سنّت توصیف کرده است به وصف و تعریف پرداخته است. میرِ بهار شاخصهی امام بزرگی است که در دل شیعیان خود گلهای تازه و میوههای نو قرار میدهد و فضای وجودی آنان را بهاری و خوش و خرّم میکند. در سرآغاز کتاب مقدّمهای هست و ابتدای مقدّمه به | امّا میرِ بهار چهارپارههای علوی است که صرفاً وجود نازنین [[امام علی علیهالسلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] را دنبال میکند و او را در تمام مراحلی که قرآن و سنّت توصیف کرده است به وصف و تعریف پرداخته است. میرِ بهار شاخصهی امام بزرگی است که در دل شیعیان خود گلهای تازه و میوههای نو قرار میدهد و فضای وجودی آنان را بهاری و خوش و خرّم میکند. در سرآغاز کتاب مقدّمهای هست و ابتدای مقدّمه به چهارپارهای اشاره میکند که همین مفهوم میرِ بهار را بیان میکند: {{شعر}} | ||
{{ب|''من جمله خزانی ام تویی میر بهار''|2=''انفاس تو میکند جهان را بیدار''}} | {{ب|''من جمله خزانی ام تویی میر بهار''|2=''انفاس تو میکند جهان را بیدار''}} | ||
{{ب|''این زردی و این سردی من نیک ببر''|2=''آن رونق وحی و سبزی روح بیار''<ref>مقدمه، ص 5</ref>}}{{پایان شعر}} | {{ب|''این زردی و این سردی من نیک ببر''|2=''آن رونق وحی و سبزی روح بیار''<ref>مقدمه، ص 5</ref>}}{{پایان شعر}} | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
رباعی شماره 8:{{شعر}} | رباعی شماره 8:{{شعر}} | ||
{{ب|''در راه خدا چو بازوی حیدر باش''|2=''اندر بر دشمنان حق صفدر باش''}} | {{ب|''در راه خدا چو بازوی حیدر باش''|2=''اندر بر دشمنان حق صفدر باش''}} | ||
{{ب|''گر پیش علی | {{ب|''گر پیش علی نشستهای ای درویش''|2=''خدمت بکن و شیفته چون قنبر باش''<ref>متن، ص 22</ref>}}{{پایان شعر}} | ||
رباعی شماره 13:{{شعر}} | رباعی شماره 13:{{شعر}} | ||
{{ب|''آمد رجب المرجّب آن ماه عزیز''|2=''بشتاب که با نفس ببایست ستیز'}} | {{ب|''آمد رجب المرجّب آن ماه عزیز''|2=''بشتاب که با نفس ببایست ستیز'}} |