پرش به محتوا

میر بهار: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای '
جز (جایگزینی متن - 'ی ها ' به 'ی‌ها ')
جز (جایگزینی متن - 'ه ای ' به 'ه‌ای ')
خط ۲۷: خط ۲۷:
گذشته از مثنوی‌ها، از وی اشعار زیادی در قالب غزل و قصیده هم وجود دارد ولی در این زمانهای اخیر در کارنامه‌ی شعری او چندین کتاب ارزنده در قالب رباعی دیده می‌شود که نام برخی از این رباعیات بدین شرح‌اند: [[نقطه‌ی آغاز]]، که اختصاصاً به پیامبر خاتم(ص) مربوط می‌شود، [[نرد عشق]] به مفاهیم عاشقانه همت گماشته، [[تازیانه‌های رباعی|تازیانه‌های رباعی]] اشعاری است عرفانی و جهت سلوک معنوی، [[شهر بهشت]]، [[دنیای شما]]، [[رباعی ایّام، ایّام رباعی]] مجموعه اشعاری است که به مقولات اجتماعی می‌پردازد و جنبه‌ی معرفتی و هشدارباش دارد. و نیز [[شعر قرآنی]] که منحصراً به مفاهیم قرآنی توجّه کرده و به آیات اختصاص یافته است.
گذشته از مثنوی‌ها، از وی اشعار زیادی در قالب غزل و قصیده هم وجود دارد ولی در این زمانهای اخیر در کارنامه‌ی شعری او چندین کتاب ارزنده در قالب رباعی دیده می‌شود که نام برخی از این رباعیات بدین شرح‌اند: [[نقطه‌ی آغاز]]، که اختصاصاً به پیامبر خاتم(ص) مربوط می‌شود، [[نرد عشق]] به مفاهیم عاشقانه همت گماشته، [[تازیانه‌های رباعی|تازیانه‌های رباعی]] اشعاری است عرفانی و جهت سلوک معنوی، [[شهر بهشت]]، [[دنیای شما]]، [[رباعی ایّام، ایّام رباعی]] مجموعه اشعاری است که به مقولات اجتماعی می‌پردازد و جنبه‌ی معرفتی و هشدارباش دارد. و نیز [[شعر قرآنی]] که منحصراً به مفاهیم قرآنی توجّه کرده و به آیات اختصاص یافته است.


امّا میرِ بهار چهارپاره‌های علوی است که صرفاً وجود نازنین [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] را دنبال می‌کند و او را در تمام مراحلی که قرآن و سنّت توصیف کرده است به وصف و تعریف پرداخته است. میرِ بهار شاخصه‌ی امام بزرگی است که در دل شیعیان خود گلهای تازه و میوه‌های نو قرار می‌دهد و فضای وجودی آنان را بهاری و خوش و خرّم می‌کند. در سرآغاز کتاب مقدّمه‌ای هست و ابتدای مقدّمه به چهارپاره ای اشاره می‌کند که همین مفهوم میرِ بهار را بیان می‌کند: {{شعر}}
امّا میرِ بهار چهارپاره‌های علوی است که صرفاً وجود نازنین [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی(ع)]] را دنبال می‌کند و او را در تمام مراحلی که قرآن و سنّت توصیف کرده است به وصف و تعریف پرداخته است. میرِ بهار شاخصه‌ی امام بزرگی است که در دل شیعیان خود گلهای تازه و میوه‌های نو قرار می‌دهد و فضای وجودی آنان را بهاری و خوش و خرّم می‌کند. در سرآغاز کتاب مقدّمه‌ای هست و ابتدای مقدّمه به چهارپاره‌ای اشاره می‌کند که همین مفهوم میرِ بهار را بیان می‌کند: {{شعر}}
{{ب|''من جمله خزانی ام تویی میر بهار''|2=''انفاس تو می‌کند جهان را بیدار''}}
{{ب|''من جمله خزانی ام تویی میر بهار''|2=''انفاس تو می‌کند جهان را بیدار''}}
{{ب|''این زردی و این سردی من نیک ببر''|2=''آن رونق وحی و سبزی روح بیار''<ref>مقدمه، ص 5</ref>}}{{پایان شعر}}
{{ب|''این زردی و این سردی من نیک ببر''|2=''آن رونق وحی و سبزی روح بیار''<ref>مقدمه، ص 5</ref>}}{{پایان شعر}}
خط ۵۴: خط ۵۴:
رباعی شماره 8:{{شعر}}
رباعی شماره 8:{{شعر}}
{{ب|''در راه خدا چو بازوی حیدر باش''|2=''اندر بر دشمنان حق صفدر باش''}}
{{ب|''در راه خدا چو بازوی حیدر باش''|2=''اندر بر دشمنان حق صفدر باش''}}
{{ب|''گر پیش علی نشسته ای ای درویش''|2=''خدمت بکن و شیفته چون قنبر باش''<ref>متن، ص 22</ref>}}{{پایان شعر}}  
{{ب|''گر پیش علی نشسته‌ای ای درویش''|2=''خدمت بکن و شیفته چون قنبر باش''<ref>متن، ص 22</ref>}}{{پایان شعر}}  
رباعی شماره 13:{{شعر}}
رباعی شماره 13:{{شعر}}
{{ب|''آمد رجب المرجّب آن ماه عزیز''|2=''بشتاب که با نفس ببایست ستیز'}}
{{ب|''آمد رجب المرجّب آن ماه عزیز''|2=''بشتاب که با نفس ببایست ستیز'}}