نامه سرود اختران: تفاوت میان نسخه‌ها

میرزا نصرالله خان کسروی متخلص به صبوری، از شعرای اواخر قرن سیزدهم و نیمه‌ی اول قرن چهاردهم هجری قمری و چهارمین فرزند ذکور میرزا ابوطالب خان اصفهانی مشهور به عادل است. میرزا ابوطالب در جوانی وارد مناصب دولتی دستگاه حکومت قاجاریه شد و بعدها داخل اجزای امور دفتر خاصه‌ی ملک جهان خانم مهد علیا مادر ناصرالدین شاه قاجار شده و از اولیای تشکیلات وی در اصفهان گردید. به نظر می رسد می‌توان مهم‌ترین دلیل تشکیل دفترخانه‌ی مخصوص مادر شاه را در آنجا، واقع شدن مقبره‌ی امیر قاسم خان قاجار قوانلو، پدر مهد علیا در قمشه (شهررضا) در هفتاد کیلومتری جنوب غربی اصفهان دانست. این مقبره به نظر می رسد در کنار مضجع شریف امام زاده سلطان شاهرضا در قمشه قرار گرفته بود که بعدها بر اثر گسترش و ساخت و تخریب بناهای اطراف آن، از میان رفته است. امیر کبیر قاسم خان قاجار (ملقب به ظهیر الدوله)، داماد فتحعلی شاه و پسر امیرکبیر سلیمان خان قاجار قوانلو، از بزرگان ایل قاجار و از افراد متنفذ و رجال صاحب نام حکومت فتحعلی شاه است. وی در سال 1247 یا 1248 هجری قمری، زمانی که عازم فارس بود در مدت اقامت خویش در قمشه، شبی پس از میگساری از بلندی به زیر افتاد و جان سپرد و سپس در جوار امام زاده شاهرضای قمشه مدفون گردید. بعدها به دستور مهدعلیا برای وی مقبره ای در آن محل ترتیب داده شد و تولیت و مواجبی برای سرکشی و نگهداری آن تخصیص یافت. میرزا ابوطالب عادل اصفهانی به سال 1287 ه. ق که برای سرکشی مقبره‌ی امیر قاسم خان رهسپار آن سامان بود، در قمشه بیمار شده و درگذشت و در امام زاده شاهرضا به خاک سپرده شد.

اثر حاضر نتیجه‌ی کوشش‌های شاگردان وی برای بزرگداشت آن مرحوم است. مجلد نخست، دیوان اشعاری است که امروز پس از سالیان بسیار در دستان شما قرار دارد.<ref> [https://historylib.com/books/2569 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>