رسائل العشاق و وسائل المشتاق: تفاوت میان نسخه‌ها

'''رسائل العشاق و وسائل المشتاق''' تألیف علی بن احمد سیفی نیشابوری؛ این اثر کهن ترین نگارش برجای مانده در موضوع نامه نگاری عاشقانه به زبان فارسی است. چون نویسنده‌ی آن از ادبا و سرایندگان اواخر عهد سلجوقی و عهد خوارزمشاهیان است. او در این کتاب - که حاوی یکصدنامه در بیان احوال عاشق و معشوق و وقایع میان ایشان است - از سروده های بسیاری بهره برده تا به نوشته‌ی خویش عمق و تأثیر بیشتری بخشد. از این رو کتاب حاضر، گنجینه ای از اشعار کهن فارسی نیز به حساب می آید که می توان از آن در مطالعات شعرشناسی استفاده کرد.

کتاب پیش رو که نویسنده آن را در عهد سلاطین خوارزمشاهی پدید آورده، نتیجه‌ی بررسی هایی است که از اوایل دهه‌ی نود خورشیدی آغاز شد. این کتاب علاوه بر ارزش های متعدد و متنوع آن، گنجینه ای از اشعار و سروده های کهن فارسی است که دلیل اصلی توجه نگارنده به آن، در واقع همین وجه بوده است. امید است در آینده بتوان در مطالعات شعرشناسی به این مأخذ کهن و کم نظیر - که آینه ای از وضعیت شعر فارسی در خراسان بزرگ پیش از هجمه‌ی مغولان به این خطه است - توجه بیشتری نشان داد و آن را از منظرهای گوناگون، از جمله مطالعه در وضعیت ادب منظوم در ادواری چون سامانی، غزنوی اول، سلجوقی، غزنوی دوم و خورزمشاهی، و همچنین مطالعات رباعی شناسی و جز آن، به دقت بررسی نمود. این اثر به عنوان کهن ترین اثر بر جای مانده در موضوع نامه نگاری عاشقانه به زبان فارسی؛ حاوی یکصد نامه در بیان احوال عاشق و معشوق و وقایع میان ایشان است که در قالب یک آئین نامه یا «ترسل نامه» در کنار هم عرضه شده است. بهره گیری نویسنده از سروده های بسیار، به منظور تأثیرگذاری بیشتر و عمق بخشی بر نوشته‌ی خویش است.<ref> [https://historylib.com/books/2649 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>