پرش به محتوا

آیین برگزاری جشن‌های ایران باستان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' '''' به '''''
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''')
خط ۲۵: خط ۲۵:
}}
}}


'''  آیین برگزاری جشن‌های ایران باستان '''، تألیف [[آذرگشسب، موبد اردشیر|موبد اردشیر آذرگشسب]]، چهارمین و آخرین بخش از مجموعه کتاب‌های مربوط به مراسم دینی زرتشتیان به قلم همین مؤلف است که خود زرتشتی بوده است.  
'''  آیین برگزاری جشن‌های ایران باستان'''، تألیف [[آذرگشسب، موبد اردشیر|موبد اردشیر آذرگشسب]]، چهارمین و آخرین بخش از مجموعه کتاب‌های مربوط به مراسم دینی زرتشتیان به قلم همین مؤلف است که خود زرتشتی بوده است.  


نویسنده با نگاهی توصیفی به شناساندن جشن‌های ایران باستان پرداخته است. او پیش از هر چیز، ریشه‌شناسی واژه «جشن» را مورد توجه قرار می‌دهد و آن را مشتق از کلمه اوستایی یسنا (YASNA) از ریشه یَز (YAZ) اوستایی می‌داند  که به معنای ستایش و پرسش به کار می‌رفته و واژه دیگری با تلفظ جَشِن (Jashen) به مفهوم مراسم عید و ایام خوشی از همان ریشه می‌داند که کاربرد آن به تأثیر از لهجه هندی پارسیان بوده است.  
نویسنده با نگاهی توصیفی به شناساندن جشن‌های ایران باستان پرداخته است. او پیش از هر چیز، ریشه‌شناسی واژه «جشن» را مورد توجه قرار می‌دهد و آن را مشتق از کلمه اوستایی یسنا (YASNA) از ریشه یَز (YAZ) اوستایی می‌داند  که به معنای ستایش و پرسش به کار می‌رفته و واژه دیگری با تلفظ جَشِن (Jashen) به مفهوم مراسم عید و ایام خوشی از همان ریشه می‌داند که کاربرد آن به تأثیر از لهجه هندی پارسیان بوده است.