فرامرزنامه: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

این منظومه که 1595 بیت دارد‌، به حرکت فرامرز به هندوستان و یاری رساندن او به پادشاه هند، اشاره کرده و تمام جزئیات این سفر مانند ماجرای گرگ گویا، کناس ‌دیو، مار جوشا و... را به تصویر کشیده است و در نهایت، با شکست خوردن برهمن هند در یک مجادله علمی توسط فرامرز، به پایان رسیده است‌<ref>ر.ک: کهدویی، محمدکاظم؛ علوی، بشیر، ص247</ref>.

فرامرزنامه‌، علاوه بر زیبایی کلام و نفوذ زبانش، توانسته یکتاپرستی و خصلت‌های پهلوانی و عرفانی و دینی فرامرز را به‌خوبی نشان دهد؛ خصلت‌هایی که در شاهنامه در ماجرای فرامرز خبری از آن نیست؛ اما با همه این موارد‌، بلاغت و رسایی کلام و زبان فردوسی در سرودن داستان فرامرز، زیباتر و پرمغزتر از منظومه فرامرزنامه می‌باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.

جریان داستان فرامرز در فرامرزنامه، یک جریان ملی نیست؛ یعنی آن کاری که ‌فردوسی در شاهنامه انجام داده، نیست. در فرامرزنامه، طوری وقایع پشت سر هم ریخته می‌شود که گویی داستان، از بیرون ذهن نویسنده قالب‌بندی شده و سراینده، آن‌ها را بر کاغذ ریخته است<ref>ر.ک: همان، ص249</ref>.

یکی از ویژگی‌های همه حماسه‌ها، خرق عادت است و این خصیصه در فرامرزنامه نیز به چشم می‌خورد. همان طور که در‌ شاهنامه‌، انواع و اقسام خرق عادت‌ها از‌ پهلوانان‌ دیده می‌شود، در این منظومه نیز از پهلوانان و شخصیت اصلی داستان، کارهایی می‌بینیم که از قدرت و توانایی دیگران بیرون است و به این معنی که‌ حوادث‌، انسان‌ها و موجودات، با منطق‌ عینی‌ و تجربه‌های علمی، هم‌سازی ندارند، نظیر سیمرغ، دیو سپید و...<ref>ر.ک: همان، ص258</ref>.