دیوان خلاق المعانی ابوالفضل کمال‌الدین اسماعیل اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =  

}}

اهمیت اثر حاضر، جدا از اینکه به قدرت طبع و نیروی شاعری سراینده آن مربوط می‌شود، بیشتر به جایگاه زمانی و مکانی شاعر‌ نامدار‌ آن برمی‌گردد‌ که توانست شعر فارسی را‌ در‌حالی‌که از ویرانه‌های خراسان مهاجرت کرده بود و در شرق، میهنی تازه یافت و سبک عراقی جلوه‌گاه آن گشت، پذیرا‌ شود‌<ref>ر.ک: مدرس‌زاده، عبدالرضا، ص94</ref>.

این شاعر که در قصیده و قطعه به سبک و شیوه‌ انوری‌ و در اخلاقیات و تحولات فکری به آیین سنایی نزدیک شده است، توانست بر پایه تحولات فکری و اجتماعی عصر خویش که‌ رنگی‌ از‌ جغرافیای محل زیست شاعر نیز با خود داشت، به شیوه‌ شاعری‌اش رنگ و لعاب تازه‌ای بدهد و ازاین‌رو می‌توان او را در زمره کسانی دانست که در متحول ساختن‌ و تکامل‌ بخشیدن‌ به شعر فارسی در قرن ششم نقشی اساسی دارند<ref>ر.ک: همان</ref>.

فراوانی قالب‌های ادبی در‌ دیوان‌ حاضر به شرح زیر است: قصیده 142 مورد، مثنوی 2 مورد‌، غزل 160 مورد، قطعه 368 مورد و ترکیب‌بند 16 مورد. هرچند‌ نسبت‌ به روزگار این شاعر اصفهانی - آغاز قرن هفتم - تعداد قصاید او زیاد‌ می‌نماید‌، اما با توجه به اینکه عمده حیات‌ شعری‌ او‌ متعلق به قرن ششم است می‌توان این‌ تعداد‌ به نسبت زیاد را توجیه کرد<ref>ر.ک: همان، ص95</ref>.