أصول التربیة الإسلامیة: تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه اطلاعات کتاب

| تصویر =NURأصول التربیة الإسلامیة (سعید اسماعیل علی)J1.jpg

| عنوان‌‌‌های دیگر =

|پدیدآورندگان  

[[سعید اسماعیل علی]] (نویسنده)

|زبان  

| کد کنگره =‏

|ناشر  

| شابک =

| کتابخوان همراه نور =

| کد پدیدآور =

}}

'''أصول التربیة الإسلامیة'''، تألیف [[سعید اسماعیل علی]]، نخستین اثر با این عنوان در کتب اسلامی به شمار می‌رود.  

در میان تربیت نگاشته‌‌های اسلامى، این کتاب نخستین اثر با عنوان اصول تربیت اسلامى به شمار است که در سال 1976 در مصر به چاپ رسید و پس از آن عنوان‌‌های مشابه آن فراوان شد. البته گفتگوى این کتاب از اصول تعلیم و تربیت نیست بلکه مراد نگارنده آبشخورها و منابع تربیت اسلامى است. در زبان فارسى کتابى که جداگانه دربارۀ منابع تربیت اسلامى نوشته شده باشد نداریم و تنها در کتاب «مباحثى چند پیرامون مبانى تعلیم و تربیت اسلامى» نوشتۀ دکتر سید على اکبر حسینى سردرى، از کتاب و سنت و اجماع و عقل بعنوان منابع تربیت اسلامى یاد شده است.  

آنچه در این کتاب اصل (منبع) شمارده شده است عقیده (کتاب و سنت نبوى)، سیرۀ صحابه، مصالح مرسله، عرف است. البته نگارنده این عنوانها را که از فقه اهل سنت گرفته تغییر داده است. گفتنى است این امور، منابع اصلى و ذاتى تربیت اسلامى است؛ اما نمى‌توان نادیده گرفت که مقولات دیگرى هم هست که در ماهیت تاریخى تربیت اسلامى کمابیش دخیل افتاده است، از آنهاست: فرهنگ ایرانى و یونانى، اوضاع و احوال سیاسى و اجتماعى و اقتصادى جهان اسلام، که در این اثر از آنها یاد نشده است.  

فصل نخست این کتاب دربارۀ اولین منبع و آبشخور تربیت اسلامى یعنى، عقاید (ایدئولوژى) اسلامى است. نگارنده براى واکاوى این بحث، از نیاز انسان به دین براى تربیت یاد مى‌کند، از معناى دین مى‌گوید، قرآن و سنت را از مصادر تربیت مى‌خواند و به شرح این نکته مى‌پردازد که چرا باید اسلام اساس تربیت انسان باشد؛ سپس به نگرش اسلام به خدا و هستى مى‌رسد، از تأثیر نوع نگرش افراد به هستى در نگرش‌های تربیتى آنها یاد مى‌کند و با اشاره به دیدگاه‌های اسلام نسبت به خداوند و جهان، بحث انسان از نگاه اسلام را پیش مى‌کشد و از نفس در قرآن مى‌گوید و از حکمت وجود تفاوت‌های فردى در افراد یاد مى‌کند تا مى‌رسد به بحث شناخت در اسلام و از لزوم آموزش علم مى‌گوید و لازمۀ تحقق تربیت اسلامى را دانش گسترده و همه‌جانبه مى‌خواند و از لزوم به‌کارگیرى حواس براى فهم جهان یاد مى‌کند و به پاره‌اى از قواعد اسلامى که رعایت آنها موجب کسب معرفت درست و دورى از انحراف در شناخت است مى‌پردازد.