تنکابنی، میرزا محمدطاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در 28 محرم سال 1280 ق برابر با تیرماه 1242ش در روستای کردیچال از توابع کلاردشت زاده شد. خانواده‌اش ساکن کجور در منطقۀ تنکابن بودند و از این‌رو میرزا طاهر به تنکابنی شهرت یافت.  

تنکابنی محضر بزرگ‌ترین عالمان آن دوران را درک کرد. وی در مقالۀ کوتاهی که در شرح حال میرزای جلوه نوشته است، می‌گوید که ابتدا از 1305ق در مدرَس آقا [[قمشه‌ای، محمدرضا|محمدرضا قمشه‌ای]] حاضر می‌شده، و پس از وفات استاد در 1324ق به محضر درس [[جلوه، سید ابوالحسن|میرزا ابوالحسن جلوه]] رو آورده است. او حکمت را نزد این دو استاد آموخت و در هیئت و نجوم شاگرد میرزا عبدالله بود. علاوه بر ایشان، آقا [[زنوزی، علی بن عبدالله|علی مدرس زنوزی]] نیز از استادان او بوده است. [[مطهری، مرتضی|مطهری]] دربارۀ اینکه آیا وی از درس حکیم کرمانشاهی و حکیم نیریزی نیز استفاده کرده، یا نه، اظهار تردید نموده است.  

علاوه بر این فعالیتهای سیاسی، وی به امور اداری و تشکیلات قضایی نیز وارد شد. او ابتدا از قضات عالی‌رتبۀ دادگستری بود و در سازمان جدید دادگستری از جانب علی‌‌اکبر داور، وزیر وقت دادگستری، نخست به ریاست محکمه‌های هدایت و استیناف منصوب شد و تا 11 مرداد 1309 مستشاری دیوان عالی کشور را به عهده داشت. در همین اوان از کسوت روحانیت درآمد؛ گویا شرط انتصاب وی به مستشاری دیوان تمیز مانند کسان دیگری همچون [[تقوی، نصرالله|سید نصرالله تقوی]] آن بود که از این کسوت خارج شود.  

تنکابنی در اواخر پاییز 1318ش ناگهان به بیماری سختی دچار آمد و در خانه بستری شد. وی در روز جمعه 14 آذر 1320 در بیمارستان نجمیۀ تهران درگذشت. پیکرش را بنا به وصیت خود او در کنار آرامگاه استادش [[جلوه، سید ابوالحسن|ابوالحسن جلوه]] واقع در قبرستان ابن بابویه شهر ری به خاک سپردند.