تمیم داری، ابورقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

تمیم داری، ابورقیه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۶

۲ بایت حذف‌شده ، ۵ فوریه

جز

جایگزینی متن - 'هـ' به 'ه'

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۰۶٬۸۲۲

ویرایش

@@ خط ۱۱۹: / خط ۱۱۹: @@
 به نظر می‌رسد تمیم داری به سبب سفرهای فراوان تجاری که داشته، آزموده و دارای برخی تواناییهای شخصی بوده است. توجه او به دسته‌ای از موضوعات و امکان بهره‌برداری از تجربیات پیشین سبب شده است تا نام او در موضوع «اوایل» آورده شود. بر پایۀ نقل برخی منابع روایی اهل سنت، زمانی که پیامبر گرامی اسلام در اواخر عمر خود از خستگی ایستاده سخن گفتن برای مردم ابزار ناخرسندی نمود، تمیم چاره‌ساز مشکل گشت. او که پیش‌ترها در شام نمونۀ منبر را دیده بوده، پیشنهاد ساخت آن را داد و پس از ساخته شدن منبر، پیامبر(ص) برای نخستین‌بار بر منبر رفته، نشسته، سخن گفت. همچنین در منابع آمده است که تمیم در بازگشت از یکی از سفرهای تجاری خود، چراغی که با موادی سوختنی چون نفت روشن می‌شد، با خود آورد. بر همین اساس در منابع، او نخستین کسی معرفی شده که در مسجد چراغ افروخت و منبر ساخت.
-. تمیم زاهد: منابع متقدم تمیم داری را از عابدان و زاهدان صحابه یاد کرده‌اند. به نظر می‌رسد تمیم به خواندن نماز و تلاوت قرآن کریم شوق وافر داشته است. انبوهی از روایات مروی از او پیرامون این دو مبحث است. روایتی پرتداول از او در این باره که نماز نخستین عمل از اعمال انسان است که محاسبه می‌شود، نشانگر میزان اهمیت این فریضه نزد او است. شیوۀ عملکرد او در این امر نیز گاه چنان به افراط می‌گراییده که کسی همچون عمر را به نهـی وا می‌داشته است. او حتى برای نماز خواندن، حله و ردایی خـاص تهیه نمـوده بوده است.
+. تمیم زاهد: منابع متقدم تمیم داری را از عابدان و زاهدان صحابه یاد کرده‌اند. به نظر می‌رسد تمیم به خواندن نماز و تلاوت قرآن کریم شوق وافر داشته است. انبوهی از روایات مروی از او پیرامون این دو مبحث است. روایتی پرتداول از او در این باره که نماز نخستین عمل از اعمال انسان است که محاسبه می‌شود، نشانگر میزان اهمیت این فریضه نزد او است. شیوۀ عملکرد او در این امر نیز گاه چنان به افراط می‌گراییده که کسی همچون عمر را به نهی وا می‌داشته است. او حتى برای نماز خواندن، حله و ردایی خـاص تهیه نمـوده بوده است.
 توجه تمیم به پایداری در تلاوت قرآن به ویژه با تهجد بسیار از شاخصه‌های یادکردنی وی بوده است؛ تا آنجا که گویند چون شبی به غفلت از تهجد بازمانده، خود را نکوهیده، و سالی را به بیداری گذرانده بوده است؛ یا عنان از کف دادن او به هنگام رسیدن به آیۀ 20 سورۀ جاثیه بیانگر زهد و رقت قلب شدید اوست. ختم قرآن در رکعتی از نماز و یا در یک شب و سخنانی از این دست را حتى اگر اغراق‌آمیز هم بدانیم، بازتاب واقعیتی از شخصیت تمیم است. دور نیست آن دسته از روایاتی که در شمار 4 کس از نخستین گردآورندگان قرآن کریم، به نام تمیم به عنوان پنجمین اشاره کرده‌اند، متأثر از همین روایات بوده باشند. در نهایت آنکه جایگاه زهد او در اندیشه‌ها چنان بوده است که حتى در سدۀ 9ق شهاب‌الدین احمد بن محمد موصلی عالم حنبلی(د 870 ق) اثری تحت عنوان تحفهالساری الى زیاره تمیم الداری تألیف کرده است.