۱۰۶٬۵۰۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''دیوان ادیب صابر ترمذی'''، مجموعه اشعار شهابالدین صابر بن اسماعیل ادیب صابر ترمذی (احتمالا متوفی 542ق) است که با تصحیح محمدعلی | '''دیوان ادیب صابر ترمذی'''، مجموعه اشعار [[ادیب صابر، صابر بن اسماعیل|شهابالدین صابر بن اسماعیل ادیب صابر ترمذی]] (احتمالا متوفی 542ق) است که با تصحیح [[ناصح، محمدعلی|محمدعلی ناصح]]، منتشر شده است. | ||
دیوان حاضر، دارای 3200 بیت، مشتمل بر قصیده، غزل، رباعی و ترکیببند است<ref>ر.ک: میرانصاری، علی، ج7، ص371</ref>. | دیوان حاضر، دارای 3200 بیت، مشتمل بر قصیده، غزل، رباعی و ترکیببند است<ref>ر.ک: میرانصاری، علی، ج7، ص371</ref>. | ||
ادیب صابر از جمله شعرای سبک خراسانی است. ویژگیهایی که در سرودههای او دیده میشود، در سرودههای شاعران سدههای ۵ و ۶ق و بهویژه شاعران خراسان به چشم میخورد. شعر او حاکی از آگاهی وی از مبادی ریاضی و فلسفه و تسلط به زبان و ادبیات تازی است. چنانکه گاه مضمون برخی از اشعار فارسی را به تازی گفته و گاه برخی از مضامین اشعار عربی را به فارسی ترجمه کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | [[ادیب صابر، صابر بن اسماعیل|ادیب صابر]] از جمله شعرای سبک خراسانی است. ویژگیهایی که در سرودههای او دیده میشود، در سرودههای شاعران سدههای ۵ و ۶ق و بهویژه شاعران خراسان به چشم میخورد. شعر او حاکی از آگاهی وی از مبادی ریاضی و فلسفه و تسلط به زبان و ادبیات تازی است. چنانکه گاه مضمون برخی از اشعار فارسی را به تازی گفته و گاه برخی از مضامین اشعار عربی را به فارسی ترجمه کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
او در شعر خود از شعرای بزرگ عرب چون اخطل، اعشى، عجاج، ابوتمام و حتى از نحویانی چون زجاج، اخفش و ابوالاسود دئلی و بزرگانی چون خصیب و احنف یاد کرده و به تضمین شعری از متنبی پرداخته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | او در شعر خود از شعرای بزرگ عرب چون اخطل، اعشى، عجاج، ابوتمام و حتى از نحویانی چون زجاج، اخفش و ابوالاسود دئلی و بزرگانی چون خصیب و احنف یاد کرده و به تضمین شعری از متنبی پرداخته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
شعر ادیب از نظر لفظ، معنی و موضوع به سبک فرخی نزدیک است، جز آنکه تکلفاتی چون حذف الف و التزام ردیفهای بلند و تقریباً نامتناسب، از لطافت سخن او میکاهد. او گاه به سبک | شعر ادیب از نظر لفظ، معنی و موضوع به سبک فرخی نزدیک است، جز آنکه تکلفاتی چون حذف الف و التزام ردیفهای بلند و تقریباً نامتناسب، از لطافت سخن او میکاهد. او گاه به سبک [[منوچهری، احمد بن قوص|منوچهری]]، [[عنصری]]، [[مسعود سعد سلمان|مسعود سعد]]، [[انوری، محمد بن محمد|انوری]] و معزی نیز قصایدی دارد. وی در شعری، معزی و مسعود را بر خویش مقدم دانسته است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
متن دیوان حاضر، با رعایت رسمالخط قدیمی، بدون مراعات ترتیب حروف تهجی است و متأسفانه موارد بدخوانی و ناخوانی، در متن دیوان، فراوان است. بسیاری از ابیات دیوان در اثر اشتباه قلم مصحح یا کاتب، از روی اصل نسخه ساقط شده است و در بسیاری از موارد دیگر، نسخه اساس با نسخهبدل، خلط شده و اشتباها مواردی از نسخهبدل در متن وارد شده است<ref>ر.ک: یلمهها، احمدرضا، ص104-105</ref>. | متن دیوان حاضر، با رعایت رسمالخط قدیمی، بدون مراعات ترتیب حروف تهجی است و متأسفانه موارد بدخوانی و ناخوانی، در متن دیوان، فراوان است. بسیاری از ابیات دیوان در اثر اشتباه قلم مصحح یا کاتب، از روی اصل نسخه ساقط شده است و در بسیاری از موارد دیگر، نسخه اساس با نسخهبدل، خلط شده و اشتباها مواردی از نسخهبدل در متن وارد شده است<ref>ر.ک: یلمهها، احمدرضا، ص104-105</ref>. |