۱۰۶٬۳۳۱
ویرایش
شیبی دمیری، عبدالله بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '، ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==زادگاه== | ==زادگاه== | ||
وی در دمیره از توابع دمیاط متولد شد. هنوز کودک بود که پدرش مُرد و مادرش به عقد ازدواج | وی در دمیره از توابع دمیاط متولد شد. هنوز کودک بود که پدرش مُرد و مادرش به عقد ازدواج برادرزادۀ شوهر خود فخرالدین مقدام بن قاضى ابوالعباس احمد بن شُکر درآمد که تربیت او را برعهده گرفت. | ||
==مشایخ و شاگردان== | ==مشایخ و شاگردان== | ||
ابن شکر مذهب مالکى داشت و نزد فقهای مالکى آن روزگار به تحصیل پرداخت. نخست در قاهره نزد ابوبکر عتیق بجایى، و پس از آن در اسکندریه نزد ابوالقاسم مَخلوف بن على معروف به ابن جاره، امام ابوطاهر اسماعیل بن مکى ابن عوف زُهری، ابوالطیب عبدالمنعم بن یحیى بن مَخلوف حِمیری و ابوالحسین محمد بن احمد بن ابى نوح نَوی درس خواند. | ابن شکر مذهب مالکى داشت و نزد فقهای مالکى آن روزگار به تحصیل پرداخت. نخست در قاهره نزد ابوبکر عتیق بجایى، و پس از آن در اسکندریه نزد ابوالقاسم مَخلوف بن على معروف به ابن جاره، امام ابوطاهر اسماعیل بن مکى ابن عوف زُهری، ابوالطیب عبدالمنعم بن یحیى بن مَخلوف حِمیری و ابوالحسین محمد بن احمد بن ابى نوح نَوی درس خواند. | ||
از چندتن از اساتید شام همچون حافظ ابوطاهر احمد بن محمد اصفهانى و ابوالحسین احمد بن حمزة بن على سُلَمى و مانند ایشان حدیث آموخت و از ابن سُلَمى، ابوعبدالله محمد بن على بن صَدقة حَرّانى، ابومحمد عبدالرحمان بن على بن مسلَم لَخْمى، ابوالفضل اسماعیل بن على بن ابراهیم حَنْرَوی و مانند ایشان اجازة روایت حدیث گرفت. | از چندتن از اساتید شام همچون [[حافظ ابوطاهر احمد بن محمد اصفهانى]] و [[ابوالحسین احمد بن حمزة بن على سُلَمى]] و مانند ایشان حدیث آموخت و از ابن سُلَمى، ابوعبدالله محمد بن على بن صَدقة حَرّانى، ابومحمد عبدالرحمان بن على بن مسلَم لَخْمى، ابوالفضل اسماعیل بن على بن ابراهیم حَنْرَوی و مانند ایشان اجازة روایت حدیث گرفت. | ||
چند تن از علمای مصر نیز مانند علاّمه ابومحمد عبدالله بن بَرّی بن عبدالجبار نحوی و ابوالقاسم هِبَةالله بن على بن سعود انصاری [بوصیری] و ابوعبدالله محمد بن حَمْد بن حامد ارتاحى به او اجازة روایت دادند. | چند تن از علمای مصر نیز مانند علاّمه ابومحمد عبدالله بن بَرّی بن عبدالجبار نحوی و ابوالقاسم هِبَةالله بن على بن سعود انصاری [بوصیری] و ابوعبدالله محمد بن حَمْد بن حامد ارتاحى به او اجازة روایت دادند. | ||
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
وی در ایجاد مؤسسات عام المنفعه نیز کوشش داشت و آثار بسیاری در قاهره و دمشق به وجود آورد، مانند بنای مصلى برای عیدین، سنگفرش جامع اموی، تعمیر مسجد الفوّاره، تجدید بنای مسجد حَرَستا (دمشق) و جامع المزّه در دمشق. در قاهره نیز برای مالکیان مدرسه‌ای ساخته بود که به صاحبیه مشهور بود. | وی در ایجاد مؤسسات عام المنفعه نیز کوشش داشت و آثار بسیاری در قاهره و دمشق به وجود آورد، مانند بنای مصلى برای عیدین، سنگفرش جامع اموی، تعمیر مسجد الفوّاره، تجدید بنای مسجد حَرَستا (دمشق) و جامع المزّه در دمشق. در قاهره نیز برای مالکیان مدرسه‌ای ساخته بود که به صاحبیه مشهور بود. | ||
ابن شُکر با دانشمندان و شعرا مجالست داشت و چند تن از شاعران آن روزگار او را مدح گفته‌اند، مثل ابوالفضل جعفر بن شمس الخلاقه. مظفر ضریر، ابن | ابن شُکر با دانشمندان و شعرا مجالست داشت و چند تن از شاعران آن روزگار او را مدح گفته‌اند، مثل ابوالفضل جعفر بن شمس الخلاقه. مظفر ضریر، [[ابن ساعاتى]]، ابن سناء الملک، ابن نفاده، ابن نبیه، ابن عنین و چند تن دیگر<ref> روح‌بخشان، عبدالمحمد، ج4، ص87</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||