۱۱۱٬۴۸۹
ویرایش
مفتاح الجنان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مفتاح الجنان''' تألیف اسدالله حائری | '''مفتاح الجنان''' تألیف [[حائری طهرانی، اسدالله|اسدالله حائری طهرانی]]، این کتاب، مجموعه‌ای از ادعیه، زیارات، اعمال روزها، شب‌ها و ایام خاص است که باوجود شهرت بسیاری که تا پیش از [[مفاتيح الجنان|مفاتیح الجنان]] [[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]] به دست آورده بود مؤلفش ناشناخته مانده است. این احتمال داده شده که مؤلف آن شیخ [[حائری طهرانی، اسدالله|اسدالله حائری تهرانی]] (متوفای ۱۳۳۳) باشد. | ||
شهرت این اثر به اندازه‌ای بوده که هنوز افراد کهن‌سال از مفاتیح شیخ عباس قمی با عنوان مفتاح یاد می‌کنند. اگر چه برحی بزرگان مانند میرزا حسین نوری از کتاب لؤلؤ و مرجان به این کتاب خرده گرفته و آن را مورد اعتماد ندانسته‌اند، اما این اثر در ادبیات دعایی شیعه جزء | شهرت این اثر به اندازه‌ای بوده که هنوز افراد کهن‌سال از [[مفاتيح الجنان|مفاتیح]] [[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]] با عنوان مفتاح یاد می‌کنند. اگر چه برحی بزرگان مانند [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]] از کتاب [[لؤلؤ و مرجان در شرط پله اول و دوم منبر روضه‌خوانان|لؤلؤ و مرجان]] به این کتاب خرده گرفته و آن را مورد اعتماد ندانسته‌اند، اما این اثر در ادبیات دعایی شیعه جزء | ||
تأثیرگذارترین کتاب‌ها محسوب می‌شود، زیرا زمینه‌ساز تألیف یکی از مهم‌ترین کتاب‌های دعایی شیعه (مفاتیح الجنان) بوده است. | تأثیرگذارترین کتاب‌ها محسوب می‌شود، زیرا زمینه‌ساز تألیف یکی از مهم‌ترین کتاب‌های دعایی شیعه ([[مفاتيح الجنان|مفاتیح الجنان]]) بوده است. | ||
فهرست: صورت مهر نبوت، دعای یوم الاحد، دعای کمیل، دعای مبارکه مشلول، دعای مجیر، دعای قاموس، اعمال ماه رمضان، دعاهای ماه رمضان، دعای شفای بیمار، دعای دروازه شهر نجف، دعای زیارت جامعه کبیره، زیارت ناحیه مقدسه و....<ref>باقریان موحد، سید رضا، ص253</ref> | فهرست: صورت مهر نبوت، دعای یوم الاحد، دعای کمیل، دعای مبارکه مشلول، دعای مجیر، دعای قاموس، اعمال ماه رمضان، دعاهای ماه رمضان، دعای شفای بیمار، دعای دروازه شهر نجف، دعای زیارت جامعه کبیره، زیارت ناحیه مقدسه و....<ref>باقریان موحد، سید رضا، ص253</ref> | ||