|
|
| خط ۵۵: |
خط ۵۵: |
| [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] | | [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]] |
|
| |
|
| [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]]
| |
| [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]{{جعبه اطلاعات کتاب
| |
| | تصویر =NUR111330J1.jpg
| |
| | عنوان = دیوان شانی تکلو
| |
| | عنوان‌های دیگر =
| |
| | پدیدآورندگان
| |
| | پدیدآوران =
| |
| [[نسف آقا، وجیه الدین]] (نويسنده)
| |
| [[امیری فیروزکوهی، امیربانو ( مصفا )]] (مصحح)
| |
| |زبان
| |
| | زبان = فارسی
| |
| | کد کنگره =
| |
| | موضوع =شعر کهن فارسی
| |
| |ناشر
| |
| | ناشر = انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
| |
| | مکان نشر = ایران - تهران
| |
| | سال نشر = 1390ش
| |
| | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE111330AUTOMATIONCODE
| |
| | چاپ = 1
| |
| | شابک =
| |
| | تعداد جلد = 1
| |
| | کتابخانۀ دیجیتال نور = 111330
| |
| | کتابخوان همراه نور = 111330
| |
| | کد پدیدآور = 88023
| |
| | پس از =
| |
| | پیش از =
| |
| }}
| |
| '''دیوان شانی تکلو'''، مجموعه اشعار وجیه‌الدین نسف‌آقا (953- 1023ق)، متخلص به «شانی» است که با تصحیح امیربانو کریمی، توسط انجمن آثار و مفاخر فرهنگی تهران منتشر شده است.
| |
|
| |
| شانی شاعری شیعی‌مذهب و خوش‌طبع بود که در پیروی و تقلید از بابافغانی، موفق بوده است. وی در مدح امیرالمؤمنین(ع) شعری سروده که شاه عباس صفوی او را با زر وزن کرد و آن زر را به او صله داد. خود وی در این‌باره، چنین می‌گوید:
| |
| '''زنجیر عدل گشت ترازوی روزگار
| |
| تا دست جود شاه بسنجید با زرم'''
| |
| '''ایزد دعای کافر مضطر روا کند
| |
| نومید نیستم که مسلمان مضطرم'''<ref>ر.ک: پیشگفتار انجمن، صفحه نه</ref>.
| |
|
| |
| اشعار وی، قریب به نه هزار بیت، شامل غزل، مثنوی، قصیده، مدح و ذم است و هنر شاعری وی در غزل‌سرایی است، اما قصیده و مثنوی هم دارد. نیمی از قصایدش در تولای به امیر مؤمنان علی(ع) و امام رضا(ع) و امام غایب(عج) و چند قصیده نیز در حکمت و وعظ و زهد و عرفان و قسمی دیگر در مدح شاه عباس و وزرا و دیگر بزرگان دربار اوست<ref>ر.ک: همان، صفحه ده</ref>.
| |
|
| |
| غزل‌های او ساده و روان، خالی از تکلف، سرشار از عاطفه و احساس و پرشور و حال است. غالب غزل‌ها، بیان حال واقعی او در عاشقی و توصیف معشوق‌ها و رفتار و معاملات آنان با عشاق و وصف جامعه و محیطی است که او دارد؛ مثلا قهوه‌خانه، میخانه، کوچه و بازار که او معشوق را در آن جاها می‌بیند و غالبا رقبای دیگر هم حضور دارند و آنچه بر عاشق بیچاره می‌گذرد، به زبان شعر در غزل می‌آید<ref>ر.ک: همان</ref>.
| |
|
| |
| در مجموع شعر شانی ساده است و از این لحاظ، باید وی را پیرو مکتب وقوع بشمار آورد. شانی از چنین روشی پیروی می‌کند، منتها رگه‌هایی از مضمونآفرینی و خیال‌بافی در غزل دارد که شعر او را در حد فاصل مکتب وقوع و سبک هندی، قرار می‌دهد<ref>ر.ک: همان</ref>.
| |
|
| |
| شانی شیفته شهر مشهد است و سال‌های پیری را - به فرمان شاه عباس که می‌خواست او را در اصفهان نگه دارد، اما اجازه خواست که در مشهد مجاور باشد - در آنجا به سر برده است. وی این شهر را به سبب مرقد مطهر امام رضا(ع) دوست دارد و در مدایح متعددی که برای آن حضرت ساخته، اغلب از این شهر، سخن گفته است<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده</ref>.
| |
|
| |
| ==پانویس ==
| |
| <references />
| |
|
| |
| ==منابع مقاله==
| |
| پیشگفتار انجمن.
| |
|
| |
| ==وابسته‌ها==
| |
| {{وابسته‌ها}}
| |
|
| |
| [[رده:کتاب‌شناسی]]
| |
|
| |
| [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
| |
| [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] | | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]] |
| [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] | | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]] |
