پرش به محتوا

دیوان شرف‌الشعراء بدرالدین قوامی رازی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[ق‍وام‍ی‌ رازی‌، ب‍درال‍دی‍ن‌]] (نويسنده)
[[ق‍وام‍ی‌ رازی‌، ب‍درال‍دی‍ن‌]] (نويسنده)
[[م‍ح‍دث‌، ج‍لال‌ال‍دی‍ن‌]] (مصحح)
[[محدث، سید جلال‌الدین]] (مصحح)
|زبان
|زبان
| زبان = فارسی
| زبان = فارسی
خط ۲۸: خط ۲۸:


با نگاهی به دیوان اشعار [[ق‍وام‍ی‌ رازی‌، ب‍درال‍دی‍ن‌|قوامی رازی]]، دو دسته شعر در آن می‌توان یافت که این امر، بیانگر دو مرحله یا دو دوره از زندگی این شاعر به‌لحاظ فکری و عقیدتی است. دسته‌ای از اشعار شاعر، مربوط به دوره جوانی است که شامل غزلیات و مدایح امرا و وصف طبیعت و معشوق زمینی است. آنچه که در این مدایح بیشتر به چشم می‌خورد، تلاش شاعر برای دریافت صله و انعام است، اما دوره دوم شاعری او، با نوعی تحول روحی و فکری همراه بوده است. آنچه قوامی را به‌عنوان شاعری شیعی اثناعشری و اهل حکمت در بین شاعران دیگر ممتاز کرده و موجب شده که لقب بدرالدین و اشرف‌الشعراء [یا شرف‌الشعراء؟؟] را اخذ نماید، جهان‌بینی توحیدی و خصوصیات بارز فکری وی در این دوره است. به‌لحاظ تاریخی نمی‌توان برای این تحول روحی، نقطه آغازین تعیین کرد و گفت که چگونه و در چه زمانی و بر چه مبنایی صورت گرفته است، اما با توجه به این تحول روحی است که شاعر خطاب به خود و هم‌نوعان خود می‌گوید:
با نگاهی به دیوان اشعار [[ق‍وام‍ی‌ رازی‌، ب‍درال‍دی‍ن‌|قوامی رازی]]، دو دسته شعر در آن می‌توان یافت که این امر، بیانگر دو مرحله یا دو دوره از زندگی این شاعر به‌لحاظ فکری و عقیدتی است. دسته‌ای از اشعار شاعر، مربوط به دوره جوانی است که شامل غزلیات و مدایح امرا و وصف طبیعت و معشوق زمینی است. آنچه که در این مدایح بیشتر به چشم می‌خورد، تلاش شاعر برای دریافت صله و انعام است، اما دوره دوم شاعری او، با نوعی تحول روحی و فکری همراه بوده است. آنچه قوامی را به‌عنوان شاعری شیعی اثناعشری و اهل حکمت در بین شاعران دیگر ممتاز کرده و موجب شده که لقب بدرالدین و اشرف‌الشعراء [یا شرف‌الشعراء؟؟] را اخذ نماید، جهان‌بینی توحیدی و خصوصیات بارز فکری وی در این دوره است. به‌لحاظ تاریخی نمی‌توان برای این تحول روحی، نقطه آغازین تعیین کرد و گفت که چگونه و در چه زمانی و بر چه مبنایی صورت گرفته است، اما با توجه به این تحول روحی است که شاعر خطاب به خود و هم‌نوعان خود می‌گوید:
'''خالق‌ستای باش قوامی به جان و دل
{{شعر}}
مستای خلق را که نباشد در آن ثبات
{{ب|''خالق‌ستای باش قوامی به جان و دل''|2=''مستای خلق را که نباشد در آن ثبات''}}
'''آن را کن آفرین که جهان را بیافرید
{{ب|''آن را کن آفرین که جهان را بیافرید''|2=''بگذار بعد از این هوس و هزل و ترهات''<ref>ر.ک: بشیری، محمود، ص192-193</ref>}}
بگذار بعد از این هوس و هزل و ترهات'''<ref>ر.ک: بشیری، محمود، ص192-193</ref>.
{{پایان شعر}}


به‌هرروی، شعرهای این دوره او با دوره قبل، به‌کلی متفاوت است. در این دوره، او از حریم اهل‌بیت(ع) با شعرش دفاع می‌کند و شعر وی متأثر از آیات قرآنی و احادیث معصوم(ع) است. علاوه بر این، موضوعاتی چون پند و اندرز، مذمت دنیا و توحید و مسائل کلامی و فرقه‌ای، از ویژگی‌های شعر او در این دوره است<ref>ر.ک: همان، ص193</ref>.
به‌هرروی، شعرهای این دوره او با دوره قبل، به‌کلی متفاوت است. در این دوره، او از حریم اهل‌بیت(ع) با شعرش دفاع می‌کند و شعر وی متأثر از آیات قرآنی و احادیث معصوم(ع) است. علاوه بر این، موضوعاتی چون پند و اندرز، مذمت دنیا و توحید و مسائل کلامی و فرقه‌ای، از ویژگی‌های شعر او در این دوره است<ref>ر.ک: همان، ص193</ref>.
خط ۴۹: خط ۴۹:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]]
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]]
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1402]]


[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آذر 1402 توسط عباس مکرمی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آذر 1402 توسط محسن عزیزی]]